اختصاصی کلانشهر: بیش از یک سال است که گیلان همپای سایر استان‌های کشور درگیر شیوع ویروس کروناست. در تمام این یک سال نیز علاوه بر نقد سیاست‌های ملی ستاد کرونا، سیاستگذاری، قانونگذاری و حراست از این قانون در سطح استانی نیز محل نقد بوده است.
در پیک‌ها و موج‌های چندگانه‌ی کرونا گیلان به منزله‌ی موقعیت جغرافیایی و هم‌مرز بودن با کشورهای شمالی همیشه یکی از بحرانی‌ترین استان‌ها از نظر شیوع کرونا بوده است.
چه در اسفند ۹۸ که دومین نشانه‌های کرونا در گیلان رصد شد و چه در اسفند ۹۹ که گیلان نیز از اولین استان‌هایی بود که رد ویروس کرونای جهش‌یافته را در اقلیم خود پیدا کرد.
با این وجود سنت سفر به استان‌های شمالی بدون آنکه برچیده شود، همچنان به یک عامل پخش‌کننده تبدیل شده است. مصوبات قانونی منع سفر تا امروز به قدر کافی محکم نبوده‌اند و گواه این امر تعدد مسافران به دنبال تعطیلی‌های چند روزه در گیلان است.
متاسفانه حقیقت این است که بسیاری ترسی از جریمه‌های چند صد هزار تومانی ندارند و ترجیح می‌دهند جریمه شوند اما در تعطیلات به وجود آمده اوقاتشان را در شمال کشور سپری کنند.
این قانون‌های نرم و منعطف تا به امروز جز جریمه کردن خاطیان و پر کردن خزانه‌ی دولت اثر بازدارنده‌ای نیز داشته است؟