به گزارش وبسایت شهرداری منطقه دو رشت در این جلسه به موارد مختلف از جمله نورپردازی و روشنایی نامناسب ساختمان‌های تاریخی و پیاده راه مرکز شهر، لزوم ساماندهی دستفروشانی که بخش زیادی از محدوده پیاده راه را اشغال کرده‌اند و همچنین بی تناسب بودن وجود درختان نخل در خیابان اصلی یک استان شمالی که خود پُر از گونه‌های بومی است،اشاره شد.

به نظر موضوعات مطروحه در این جلسه تماما درست و پیش از این هم بارها مورد اشاره قرار گرفته‌اند.

حدود 7 سال قبل هم موضوع درختان نخل میدان مرکزی رشت دستمایه بحث و بررسی‌های مختلف بود.هنگام تغییرات اساسی منطقه از میدان شهرداری به پیاده راه مرکزی شهر در دوره چهارم فعالیت شورا و شهرداری محمدعلی ثابت قدم هم به دفعات در صحن شورا و همچنین رسانه‌های پرتعداد آن زمان به محل بحث تبدیل شد. هر چند ثابت قدم، هنگام ساخت و ساز پیاده راه رشت چند اصله از درختان تزئینی نخل را که خطر خشک شدن هم ندارند از میدان شهرداری به یکی از پارک‌های رشت منتقل کرد و قرار بود به جای نخل‌های بی ارتباط با اقلیم گیلان، درخت‌های بومی گوناگون کاشته شود.

ایده‌ای که در بخشی از پیاده راه رشت اجرایی شد و با گذشت چند سال از آن زمان حالا به یکی از جلوه‌های ویژه زیبایی مرکز رشت تبدیل شده‌اند.

اما فضای پر از سوء تفاهم و هیاهوهای تمام نشدنی چند تن از اعضای وقت شورای شهر از جمله محمود باقری باعث شد که بسیاری از پروژه‌ها از جمله تعیین تکلیف نخل‌های مرکز شهر به صورت ناتمام رها شود.

حالا با گذشت 7 سال از آن ایام باردیگر بحث ایجاد تغییر در جلوه‌های بصری یکی از پررفت و آمدترین و محبوب‌ترین گذرگاه‌های رشت مطرح شده است.

می‌توان پیش بینی کرد در صورت انتقال نخل‌های پیاده راه به شهری متناسب با وضعیت زیست این درختان و جایگزین شدن آن با درخت‌های میوه و یا غیرمیوه بومی استان گیلان،این کار مورد توجه شهروندان رشت قرار می‌گیرد. عملیاتی که برخلاف بحث‌های زیربنایی و حتی سامان دادن به دستفروشان، هزینه‌ی مالی و اجتماعی خاصی را هم متوجه شهر و شهروندان نمی‌کند.


شاید با توجه به وضعیت حاکم بر مدیریت شهری،درخواست انتقال دهها اصله نخل دیگر خیابان‌های رشت و جایگزین کردن درختان بومی گیلان با آن‌ها زیاده خواهی به نظر برسد.

اما باید برای جلوگیری از این قبیل تصمیمات بدون پشتوانه و بی ارتباط به اقلیم شهر این سوال برای چندمین بار مطرح شود که مدیران شهری رشت، طی سال‌های گذشته براساس چه تفکری خیابان‌های رشت را به شمایل یک شهر جنوبی پر از نخل درآورده‌اند؟ آنهم شهری که در جوارش درختان چند میلیون ساله هیرکانی سر به آسمان می‌سایند.