کلانشهر؛ مختار جباری پژوهشگر امور شهری و نویسنده در صفحه اینستاگرام خود نوشت: آقاى استاندار، از زمانى آقاى طاهایى که استاندار گیلان بودند تا آقاى زارع، تقریباً با هر کدام از این آقایان در ابتدا زعامت و حکمرانى‌شان یک یا چند جلسه نیم تا یک ساعته داشته‌ام. در تمام این جلسات (اکنون افسوس مى‌خورم به وقتى که براى این حضرات گذاشتم ) تلاشم برآن بود که قدرى حکمرانى‌شان بر استان خردمندانه‌تر باشد، شاید که استان از چرخه توسعه عقب نیفتد. استانى که در دهه پنجاه جزء پنج استان اول کشور بود و متأسفانه پس از آن در هر دهه پنج درجه تنزل کرد تا اینکه به رتبه بیستم یا بیست و یکم رسید و احتمالاً الان بین رتبه ده تا پانزده باشد.

آقاى استاندار

به رسم همان سنت پیشین خودم که تلاش‌هایى نافرجام بودند، در این سطور چند نکته را به جنابعالى عرض می‌کنم:

١- تا پیش از این مدیران و متأسفانه مدتى است که بسیارى از کارشناسان در ساختار دیوان سالارى بر اساس مناسبات گروهى، طایفه‌اى، شکل گرفته‌اند. به خردمندانه عمل کردن این عناصر‌امیدى نیست، اینان یا دغدغه پُست و جایگاه خود را دارند یا دنبال کاسبى هستند. اگر به کارگروه‌هایى که توسط این مدیران اداره می‌شود‌امیدى بود که تا الان همه مصائب گیلان رفع و رجوع می‌شد.

٢- مشخصاً در مورد موضوع رودخانه هاى رشت و فاجعه زیست محیطى و انسانى زباله هاى سراوان با خردمندان موضوع مشورت کنید. به شما پیشنهاد می‌دهم با مهندس بهمنش، مهندس حق پناه و دکتر فرجى نشستى داشته باشید(این آقایان را مدیریت شهرى و شهردارى مى شناسند). وقت‌تان را با کارگروه‌ها و مدیران هدر ندهید. مدیران را ملزم به انجام وظایف‌شان کنید نه مشغول کارگروه و جلسه دارى و….

٣- دوره لُردى زیستن دولت‌ها در ایران تمام شده است. دولت‌ها در ایران از این به بعد پول ندارند و اگر هم داشته باشند خرج‌اتیناى خودشان خواهند کرد. براى رودخانه هاى رشت اگر بخواهید درست و جامع کارى بشود، بیش از پنج هزار میلیارد تومان لازم است و طبیعتا براى مرکزنشینان رودخانه هاى رشت اهمیتى ندارد که پولى چنین را تأمین کنند. هزار کارگروه راه بیندازید و رئیس جمهور هزار بار هم به رشت بیاید چنینى پولى تأمین نخواهد شد.

۴- کسانى که در این استان هستند و یا خارج از استان هستند اما تعلق خاطرى به این استان دارند و منابع مالى‌شان بیش از هزار میلیارد تومان است، اینان هزار نفر نیستند و ممکن است به تعداد انگشتان دست‌تان هم نباشند. پیدا کردن این افراد کار سختى نیست. این‌ها به دفتر شما نخواهند آمد تا از مسئولین دفتر و کارمندان شما وقت بگیرند براى ملاقات شما! خودتان به دیدار‌شان بروید و از آنان بخواهید یا خودشان به تنهایى یا با شراکت با سرمایه‌گذار خارجى ساماندهى رودخانه‌ها را به عهده بگیرند. بیش از نهصد ملک مسکونى در جوار رودخانه هاى رشت هستند که باید تملک شوند. واگذارى زمین جوار رودخانه‌ها بعد از تملک این واحدهاى مسکونى و تعیین کاربرى هاى تجارى براى آنان جذابیت سرمایه گذارى را فراهم می‌کند.

۵-موضوع سراوان در سال هاى گذشته محل کاسبى عده اى شد. مشورت با خردمندان موضوع (نه فرصت طلبان) به شما راه نجات استان را از این فاجعه نشان خواهد داد. براى حل مسأله سراوان دستگاه قضایى و نظارتى را پاى کار بیاورید و تضمین هاى لازم از آنان بگیرید براى یک تصمیم شجاعانه.

۶-پروژه هایى چون راه آهن رشت به انزلى و رشت به آستارا چون صاحبان ملى و فرا ملى دارند دیر یا زود به سرانجام می‌رسند. پیگیرى این پروژه را از دستور کارتان خارج نکنید اما بیشتر به فکر مردم گیلان باشید که بى پناهند. موضوعاتى چون رودخانه هاى رشت، سراوان صاحب ملى ندارند. اگر به فکر این مردم هستید به دنبال موضوعات بى صاحب باشید. مردمان این دیار حق‌شان سموم و شیراب هاى زباله هاى سى ساله سراوان نیست. مردمان این شهر باران هاى نقره اى که روزگارى در کنار این دو رودخانه شنا مى کردند، ماهى مى گرفتتد حق‌شان دیدن فاضلاب و زباله در جاى جاى گوهررود و زرجوب نیست.

اراده کنید گوهر رود و زرجوب مردم را به آنان برگردانید.