کسی که همیشه می‌خندید و پذیرای اهالی فرهنگ فارغ از هر گرایش و‌ایده‌ایی بود.

 در این ۷ سال به موفقیت‌های کم نظیر و ماندگاری دست یافت. سیّدِ فرهنگ دوستان گیلانی بدون بخل و تنگ نظری مأمن اهل فرهنگ بود.

کسی که نقشی ماندگار در شکل‌گیری موزه میراث روستایی داشت در گیلان‌شناسی به توسعه ساختاری ومحتوایی کمک فراوانی نمود.

راه‌اندازی مرکز کوشیارشناسی، جذب بودجه برای مرکز اسناد جنبش جنگل و گردآوری ۲۰ هزار سند از داخل کشور و کشور‌های همسایه چون آذربایجان، ارمنستان، گرجستان، روسیه و... ، راه‌اندازی اولین آزمایشگاه انسان‌شناسی زیستی کشور در دانشگاه گیلان، تکمیل کتابخانه گیلان‌شناسی با محوریت گیلان، دریافت چندین کتابخانه اهدایی از شخصیت‌های ملی واستانی مانند کتابخانه دکتر معین به منظور غنی‌سازی پژوهشکده، بخشی از زحمات‌ایشان برای اعتلای گیلان‌شناسی بود.

تلاش برای دریافت مجوز‌های قطعی مرکز گیلان‌شناسی و رشته‌های سه‌گانه آن در کنار حمایت‌های معاونت پژوهشی دانشگاه حاکی از عزم جدی‌ایشان برای تثبیت پژوهشکده گیلان‌شناسی بود.

گردهمایی مفاخر، برگزاری نکوداشتها و جلسات تخصصی درخصوص مشکلات و مسائل استان، فعالان فرهنگی استان را با دانشگاه آشتی داد.

در کنار این فعالیت‌ها انجام ده‌ها پژوهش کاربردی و مقالات علمی توسط اعضای هیأت علمی پژوهشکده که عمدتاً توسط‌ ایشان جذب دانشگاه شده‌اند، کارنامه درخشانی از‌ایشان به یادگار گذاشت.

به هر حال مردم‌شناس دوست داشتنی در قلب تک تک فرهنگ دوستان گیلانی جا دارد. به قول یکی از بزرگان «بهترین نشانه تمدن و فرهنگ، وجود انسان‌هایی بزرگوار و نیک است که خودخواه نباشند و همراه با دیگران برای خوشبختی همه کار کنند». به اذعان بسیاری، دکتر سید هاشم موسوی مصداق این جمله است.

با قلبی آکنده از مهر و دوستی، برای مرد مهربان و گیلان دوست دانشگاه گیلان آرزوی موفقیت می‌کنیم.