این افراد در حال فرار از منطقه‌ای جنگی و یا نجات جان‌شان از خطر طبیعی و هولناک یا برای نجات جان افراد در مقصد، عجله نداشتند. فقط به جاده زده بودند تا سفر نوروزی‌شان را آغاز کنند.

اما حالا اطرافیان ۱۰۷ نفر در سردخانه‌ها دنبال شناسایی عزیزانشان هستند که قرار بود عکس‌های شادشان را در اینستاگرام ببینند.

طبق آمار‌های قبلی تصادفات در ایران می‌توان پیش‌بینی کرد که اغلب کشته شدگان مَرد و سرپرست خانوار بودند. یعنی یک زن همسرش را از دست داده، بچه و بچه‌هایی پدرشان را از دست داده‌اند. پدر و مادری پسرشان را از دست داده‌اند. خواهر و برادری برادرشان را باید زیر خروار‌ها خاک دفن کنند. واقعاً چرا؟

آیا امکان جلوگیری از این فاجعه وجود ندارد؟ آیا تنها پراید و اتومبیل‌های ساخت داخل مقصر این آمار فاجعه هستند؟ یعنی با گذشت ۲۸ سال از تولید پراید و دیگر اتومبیل‌های ساخت داخل هنوز کسی که پشت فرمان این خودرو‌ها می‌نشیند از میزان ایمنی آن‌ها خبر ندارد؟

راننده این خودروها نباید برای حفط جان خود و اطرافیانش که عزیزترین‌هایش هستند با دقت چند برابری بِراند؟

این نقد به معنای نادیده گرفتن سهم خودروسازان داخلی در این کُشتار رسمی جاده‌های ایران نیست. اما حالا که توان شهروندان برای اصلاح امور مربوط به ایمنی خودرو‌های داخلی جز «غُر زدن» نیست و اوضاع اقتصادی آشفته در ایران امکان خرید خودرو‌های بهتر را به آن‌ها نمی‌دهد، منطق می‌گوید که به محافطه کارترین شکل ممکن در خیابان و جاده برانید. اما کسانی که حتی تجربه یک بار رانندگی در خیابان و جاده‌های ایران را داشته‌اند می‌دانند که مشکل فقط خودروهای بی‌کیفیت داخلی نیست چون اکثریت قابل توجهی از رانندگان ایرانی ابداً مقررات رانندگی را رعایت نمی‌کنند.

عدم رانندگی بین خطوط، سرعت و سبقت غیرمجاز، عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه برای رانندگان تازه کار و مقاومت عجیب و بیهوده مقابل خستگی و خواب آلودگی از جمله دلایل تصادفات رانندگی در ایران است.

آقا و خانم راننده

به جاده زده‌اید برای مسافرت، لذت بردن، ساختن لحظات خوش. اگه خوابتان می‌آید لحظه‌ای در حاشیه جاده چرت بزنید.‌

شأن شما نزد اعضای خانواده و سرنشینان خودرو به خاطر استراحت پایین نمی‌آید. در لاین کندرو آرام برانید و به بوق‌های رانندگان قانون گریز اطرافتان توجه نکنید. وقتی می‌دانید وسیله نقلیه شما دارای کمترین ایمنی است از کنار اتوبوس و کامیون و تریلی با دقت چند برابری عبور کنید.

باور کنید با سرعت و خود را به مرگ سپردن دل هیچ کدام از سازندگان خودرو و مسئولان برای شما و خانواده‌تان نمی‌سوزد و حتی فاتحه‌ای هم نثار روح شما نمی‌شود؛ همه شما را عجول، قانون شکن و خواب آلود توصیف می‌کنند. فقط بازماندگانتان تا ابد درگیر مصائب روحی و جسمی و اقتصادی خانمان سوز خواهند ماند. برای حفظ جان خودتان و عزیزانتان قوانین رانندگی را با دقت رعایت کنید و درست برانید.

وقتی می‌دانید بعد از تصادف با اتومبیل‌های داخلی با سرعت ۱۰۰کیلومتر احتمال زنده ماندن خود و اطرافیانتان ۵۰-۵۰است زیر ۱۰۰کیلومتر برانید. باور کنید اگر یک ساعت دیرتر به «مقصد» برسید «مقصد» جابجا نشده و مانند چند صد سال قبل سرجای خود هست.

لطفاً برای یک مسافرت و دید و بازدید، در جاده‌ها خودتان و دیگرانی که مثل یک انسان متمدن مشغول گذر هستند را نَکُشید.