خیابان‌های رشت تنگ و در اکثر ساعات روز با ترافیک زیادی مواجه هستند. به جز این هنوز رانندگان زیادی در خیابانها هستند که هنگام شنیدن آژیر آتش نشانی،آمبولانس و دیگر خودروهای امدادی توجهی به باز کردن راه و کنار رفتن نمی‌کنند و حتی تعدادی از رانندگان بلافاصله اتومبیل خود را به راه باز شده توسط رانندگان وظیفه شناس هدایت می کنند یا تلاش زیادی برای راندن پشت سر خودروهای امدادی دارند . این در حالی است که سرعت آتش، پنج متر بر ثانیه است یعنی هرچه نیروهای آتش نشانی دیرتر به محل حادثه برسند،شعله های آتش به صورت ثانیه‌ای گسترش پیدا می‌کند و احتمال خسارت‌های جانی و مالی هم چند برابر می‌شود.

این انتظار وجود دارد در کنار توجه فوری ارگان‌های مسئول نسبت به تعیین مسیرهای ویژه تردد خودروهای امدادرسان، شهروندان هم علی رغم وضعیت غیر استاندارد خیابانها،وقتی صدای آژیر را از هر فاصله‌ای می‌شنوند وظیفه قانونی و اخلاقی خود را نسبت به باز کردن مسیر انجام دهند.

بویژه در شهری مانند رشت که اساسا در رینگ‌های اصلی شهر خط ویژه‌ای برای خودروهای امدادرسان وجود ندارد و زمان طلایی برای آتش نشانان و مصدومان از دست می رود.

دیر رسیدن به محل حادثه برای امدادرسانان هم تبعات زیادی مانند تحمل توهین و حتی برخوردهای فیزیکی از سوی افراد حادثه دیده دارد که آنها را مقصر دیر رسیدن به محل می‌دانند؛ در حالی که راهی برای آن‌ها باز نبود.