به گزارش پایگاه خبری کلانشهر،  «ولی الله اردشیری»  از مدرسین به‌نام و استاد فیزیک ساکن استان گیلان بود.

وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لنگرود به پایان رساند . در سال ۱۳۴۴ به دانشگاه تهران راه یافت و به تحصیل مشغول شد . وی افتخار شاگردی استادان بنامی چون پروفسور حسابی و دکتر آزاد را داشت. در سال ۱۳۴۸ موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد و سپس به مدت دو سال دوره خدمت سربازی را در شهر شیراز سپری کرد.در سال ۱۳۵۰ به استخدام آموزش و پرورش در آمد و دو سال نخست شغل معلمی را در دبیرستان‌های شهرستان صومعه سرا سپری کرد.
در همین ایام بود که پدرش بر اثر بیماری، دار فانی را وداع گفت و استاد اردشیری به عنوان فرزند نخست، عهده دار سرپرستی خانواده گردید. او پس از آن عازم شهر رشت شد و خانه‌ای در خیابان_تختی اجاره کرد و دوره‌ای پربار فعالیت آموزشی خود را در این شهر آغاز کرد.
او تا پایان عمر در همین شهر زندگی کرد و به عنوان دبیر دبیرستان‌های رشت به کار فرهنگی خویش ادامه داد.

نامبرده در سال هفتاد و نه بازنشسته شدند، اما همچنان تمام وقت به فعالیت آموزشی ادامه داد. تا سرانجام شبانگاه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۸۱ (مصادف با روز معلم) دچار عارضه سکته مغزی شد و پس از دو هفته اغماء، شب هنگام ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۱ دیده از جهان فروبست.

در ایامی که در بیمارستان بستری بود، جمع کثیری از شاگردانش همه روزه در مقابل بیمارستان گرد می‌آمدند و منتظر دریافت خبری از بهبود وضعیتش بودند و پس از درگذشت او، اهالی رشت پیکرش را با شکوهی خاص در گورستان سلیمان داراب رشت به خاک سپردند. تشییع جنازه او باشکوه‌ترین و عمومی‌ترین تشییع جنازه‌ای بود که شهر رشت پس از تشییع پیکر موسیو_آرسن میناسیان به خود دید. شهر به صورت خودجوش و مردمی تعطیل شد و جمع کثیری از اهالی در مراسم تشییع و مراسم متعدد ترحیم او شرکت کردند.

وجه امتیاز این فرهنگی با سابقه که اینگونه شاگردان و اولیا و همکارانش را شیفته کرده بود، غنای علمی، تبحر در تدریس، خوشرویی و از همه مهم‌تر مناعت طبع و آزادگی اش بود. او عاشق کار خود بود و تمامی خصوصیات یک معلم واقعی را در خود جمع داشت. او انسان خوب، عالم خوب و یک معلم خوب بود و همهٔ اینها رمز موفقیت وی بودند.

پس از مرگش بلوار مقابل منزل مسکونی اش به نام « استاد ولی الله اردشیری » نامگذاری شد.