کلانشهر : اینجا در داروخانه قدیمی محله شهید اسدی در محدوده میدان امام حسین تهران، بیش از ۴ دهه است که مسئولان داروخانه با کمک همسایه‌های نیکوکار و خیران مسجد قدیمی محله، رسم جالبی را برای تامین برخی از داروهای مورد نیاز افراد کم‌بضاعت اجرا می‌کنند.

در این داروخانه نه تنها نسخه‌های بیماران نیازمند بانی پیدا می‌کند، بلکه اهالی محله داروهای اضافی خود را به داروخانه می‌دهند تا با کمک مسئولان داروخانه به دست بیماران نیازمند برسد و از اسراف و دورریز داروها جلوگیری شود. در این گزارش سری به این داروخانه زدیم و با برادران بابایی که اهالی محله را برای کمک به بیماران نیازمند با خود همراه کرده‌اند، گفت‌وگو کردیم.

دفتر اقساط مهربانی!

ماجرا از دهه ۶۰ شروع شد؛ در بحبوحه روزهای پرالتهاب جنگ که محله با ورود مهاجران داشت سر شکل تازه‌ای پیدا می‌کرد. کم و بیش همان روزها بود که رسم مهربانی در داروخانه تازه تاسیس محله شکل گرفت و بعد از ۴ دهه هم هنوز همان رسم بر دل و جان اهالی دغدغه‌مند محله شهید اسدی نقش بسته.
اینجا در داروخانه قدیمی محله، بسیاری از نسخه‌ها بانی دارد. همیشه یکی هست که از قبل پول نسخه افراد نیازمند را پرداخت کرده باشد و مرهمی روی دردهایش بگذارد. «مهدی بابایی» مسئول داروخانه از هم‌نوایی اهالی نیکوکار محله برای ماندگاری این رسم قدیمی می‌گوید:« اوایل دهه ۶۰ من و برادرانم مدیریت این داروخانه را به عهده گرفتیم. آن روزها محله شهید اسدی یک محله کارگرنشین بود.

روزهای جنگ بود و شرایط مالی خیلی‌ها هم نامساعد. مراجعه‌کنندگان زیادی داشتیم که به دلیل مشکلات مالی قادر به تهیه نسخه تجویزی پزشک نبودند.» همان روزها بود که چراغ اول را همسایه‌ها شروع کردند و این رسم نیک در داروخانه شکل گرفت. بابایی ادامه می‌دهد:« همسایه‌هایی که وضع مالی بهتری داشتند، قدم پیش گذاشتند و مبلغی برای کمک به بیماران نیازمند به ما دادند. قصه هم از همینجا شروع شد و  هنوز هم در داروخانه ما ادامه دارد. حتی نسخه ۱ میلیون تومانی هم داشتیم که در داروخانه ما بانی داشته.» حرف‌ها که به اینجا می‌رسد، لبخندی می‌زند و می‌گوید:« بعضی از همسایه‌ها انگار که قسط ماهیانه داشته باشند، سر ماه می‌آیند و یک مبلغ ثابت را به داروخانه می‌دهند تا خرج داروی نیازمند شود. ما هم اسامی را در دفتر ثبت می‌کنیم که امانت‌دار مهربانی آنها باشیم.»

شانه به شانه نیکوکاران مسجد

داروخانه قدیمی محله شهید اسدی را برادران بابایی اداره می‌کنند؛ سه برادر که در تمام این سال‌ها همکار و همراه هم بوده‌اند تا علاوه بر کسب روزی حلال، با کمک اهالی محله قدمی هم برای بیماران نیازمند بردارند. برادران بابایی اما مشق مهربانی را از روی دست پدرشان نوشته‌اند. همان پدری که برای بسیاری از مساجد شهر ماسوله چهره‌ای آشنا بود و کمک‌های مردمی را از مساجد به دست نیازمندان روستاهای محروم اطراف ماسوله می‌رساند. در کار نیک داروخانه برادران بابایی هم مساجد محله نقش مهمی در خدمت‌رسانی به بیماران نیازمند دارند. آنها برای تهیه نسخه بیماران کم بضاعتی که در این محله و محله های مجاور شناسایی کرده‌اند، سراغ داروخانه خوشنام خیابان شهید اسدی می‌آیند. «رضا بابایی» می‌گوید:« روی کمک مساجد برای دستگیری از بیماران نیازمند محله حساب ویژه‌ای باز کردیم. به عنوان مثال نیکوکاران مسجد صاحب‌الزمان(عج) که بیشتر بیماران کم بضاعت محله را شناسایی کرده‌اند، نسخه‌ها را برای ما می‌فرستند و ما هم تا حد توان تلاش می‌کنیم در این کار خیر سهم کوچکی داشته باشیم.»

 حسن محمد، یکی از اهالی قدیمی محله و از اعضای هیئت امنای مسجد صاحب‌الزمان (عج) می‌گوید:« در مسجد صاحب الزمان(عج) بیماران نیازمند بسیاری را شناسایی کرده‌ایم که توانایی تهیه نسخه های تجویزی پزشک را ندارند. وقتی مسئولان خیریه مسجد به برادران بابایی مراجعه کردند، آنها هم قدم پیش گذاشتند و حالا مدت هاست با کمک آنها خیریه مسجد هوای بیماران نیازمند محله را دارد. هزینه این داروها را نیکوکاران مسجد پرداخت می‌کنند اما مسئولان داروخانه هم از سودشان می‌گذرند تا در این کار خیر سهیم شوند.»

پای همه اهالی در میان است

داروخانه برادران بابایی اما لحظه‌ای خلوتی به خود نمی‌بیند. همه برادرها سخت مشغول رسیدگی به درخواست‌های مراجعه‌کنندگان هستند. یکی از اهالی قدیمی محله با کیسه‌ای از پر از دارو پشت پیشخوان می‌ایستد و به جای خرید دارو، چند قلم دارو تحویل داروخانه می‌دهد. ماجرای جالبی است؛ این اتفاق هر روز در داروخانه قدیمی محله رخ می‌دهد. ایده جالبی که سال‌هاست در داروخانه اجرا می‌شود تا همه اهالی محله در تامین داروهای مورد نیاز بیماران نیازمند سهم داشته باشند.

«محسن بابایی» می‌گوید:« این ایده را هم با کمک اهالی محله عملی کردیم تا هم از اسراف و دور ریز داروهای سالم جلوگیری شود و هم داروها بدون هیچ هزینه‌ای به دست بیماران نیازمند محله برسد. در هر خانه‌ای انواع و اقسام داروهایی که شاید هیچوقت مورد استفاده قرار نگیرد وجود دارد. داروهایی که معمولا بعد از مدتی استفاده نشده و به دلیل سر آمدن تاریخ انقضا دور ریخته می‌شود. یک روز با برادرانم تصمیم گرفتیم با یک ایده ساده که البته نیازمند مشارکت اهالی محله، همسایه‌ها و به ویژه مشتریان داروخانه بود، این مسئله را تبدیل به فرصتی برای کمک به بیماران نیازمند کنیم.

با این کار نه تنها از اسراف داروها که هزینه زیادی پای تولید آنها رفته جلوگیری می‌شود، بلکه دوباره داروهای دست‌نخورده‌ای که هنوز قابل استفاده هستند به چرخه مصرف برگردد.» در میانه گفت‌وگو هم دیگر از اهالی محله با کیسه‌ای پر از دارو از راه می‌رسد. او دارو ها را تحویل مسئولان داروخانه می‌دهد و می‌گوید:« بیشتر اهالی محله از این رسم نیک خبر دارند و در اجرای آن سهیم هستند. با این روش برخی از داروهای پرمصرف به صورت رایگان در اختیار بیماران کم بضاعت قرار می‌گیرد.»