اختصاصی کلانشهر:رضا حقی*-تعلل، کم کاری و محافظه کار بودن مسئولین فرهنگی استان، همچنین گوش به فرمان بودن مسئولین فرهنگی از مسئولین سیاسی معمولاً آثار زیانبار وغیرقابل جبران فرهنگی را به دنبال دارد.
عدم خرید خانه هوشنگ ابتهاج و تبدیل آن به موزه و تعلل مسئولین وقت اداره میراث فرهنگی و گردشگری، فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان، شورای شهر و شهرداری رشت هیچگاه قابل جبران نیست.

تخریب خانه ابتهاج در سال 1398 و تعلل مدیران وقت ممکن است تخلف اداری محسوب نشود و پیگیرد قانونی به دنبال نداشته باشد

ولی این تعلل در افکار عمومی هیچگاه بخشیده نخواهد شد.گفت و گوی یلدا ابتهاج دختر سایه درباره تخریب خانه کودکی های پدرش را (اینجا بخوانید)

خرید خانه ابتهاج و تبدیل آن به موزه فقط تکریم از یک شاعر ملی نبود.

پاسداشت و تکریم شهروندی است. نگهداری و حفظ و حراست از معماری بومی است.

ایجاد بارقه ‌امید برای نسل حاضر و آینده شخصیت‌های فرهنگی و هنری است، که بدانند خلق آثار هنری توسط مسئولین شهری و استانی دیده می‌شود و ارزشمند است.

حفظ و نگهداری این خانه باعث افزایش سرمایه اجتماعی می‌شد.

ایجاد این موزه باعث رونق گردشگری می‌شد.

جای تأسف است وقتی بدانیم این اقدام صرفاً می‌توانست برای نسلی که هوشنگ ابتهاج یکی از آن‌هاست اتفاق بیفتد.

اگر در زمان حال بر فرض هنرمندانی درسطح ابتهاج هم داشته باشیم با وجود معماری جدید که اکثر قریب به اتفاق اهالی فرهنگ و هنر مثل عموم مردم در آپارتمان‌ها ساکن هستند، دیگر کارکردی ندارند و ایجاد چنین موزه‌هایی مقدور نیست.

خیابان بیستون و استادسرا می‌توانست تبدیل به خیابان مشاهیر رشت شود.

با خرید خانه استاد اکبر رادی - قله نمایشنامه‌نویسی کشور - و نصرت رحمانی - شاعر پرآوازه - خانه هوشنگ ابتهاج و خانه میرزا کوچک در استادسرا می‌توانست به یک برند گردشگری تبدیل شود که با تخریب خانه ابتهاج این فرصت برای همیشه از دست رفت.

از این نوع خانه‌هایی که به موزه تبدیل شده‌اند در شهر‌های دیگر به وفور یافت می‌شود.

در این فرصت باقی مانده می‌توان با خرید خانه اکبر رادی و نصرت رحمانی و تبدیل آن‌ها به موزه و مکان فرهنگی شاهد مثلث خانه‌های مشاهیر شهر باشیم. هر سه شخصیت جز شخصیت‌های ملی ما هستند.

کافی است مسئولین فرهنگی استان و مدیریت شهری پیگیر این مسأله باشند.

نداشتن بودجه برای خرید خانه و تبدیل آن به موزه به قدری غیر قابل باور است که به شعور شهروندان توهین می‌شود.

وقتی در این شهر برای تشکر از یک فوتبالیست گیلانی در سطح ملی یک خانه به او هدیه می‌دهند پس نداشتن بودجه برای خرید این خانه‌ها حرف عبثی بیش نیست.

خرید یا تهاتر خانه‌های مذکور و ایجاد موزه فقط پیگیری مسئولین فرهنگی در جهت مجاب کردن مسئولین سیاسی و مدیریت شهری را می‌طلبد. اگر گوش شنوا وهمتی در مسئولین فرهنگی ما باشد هنوز این فرصت باقی است.

*کارگردان تاتر