اختصاصی کلانشهر:از تب و لرز تا دل درد،از سکته تا سرطان،از درد پا تا جراحی مغز،از پیوند کبد تا جراحی چشم و گریه‌ی نوزادی که تمام نمی‌شود...این لیست می‌تواند تا صدها کلمه ادامه پیدا کند. تسکین یا درمان این دردها در خطوط عجیب زنان و مردان سفیدپوشی است که روی نسخه‌های کوچک نقش می‌بندد. در آن لحظات اغلب مراجعه‌کنندگان انتظار دارند نسخه‌ی آقا یا خانم دکتر مانند عصایی جادویی عمل کند و وقتی از اتاقش خارج می‌شوند سرحال و پرامید و قبراق باشند.
اول شهریورماه در ایران به عنوان روز پزشک به این جامعه شادباش گفته می‌شود.تا سالها پزشکان در ایران به نوعی در ردیف افراد اگر نگوییم مقدس که مورد احترام شدید اکثریت جامعه قرار داشتند. همچنان هم چنین است. اما این قشر گاه با انتقادات عجیبی هم مواجه می‌شوند.
شماری از شهروندان با فرض اینکه تعدادی از پزشکان کاربلد نیستند یا دریافتی‌های و درآمدهای میلیاردی و یا خارج از قانون دارند تمام جمعیت حدود 110 هزار نفری پزشکان دارای پروانه صلاحیت حرفه‌ای را به یک چوب می‌رانند و به گونه‌ای برآنها می تازند که گویا آنها مقصر تمام مشکلات اقتصادی،اجتماعی،سیاسی،فرهنگی و حتی ورزشی کشور هستند.
در حالی که پزشکان هم مانند تمام متخصصان جامعه دارای ویژگی‌های اخلاقی،رفتاری و درآمد اقتصادی مختلف هستند.
اینکه گفته می‌شود پزشکان با جان افراد سروکار دارند و باید تلاش کنند حتی الامکان مبرا از کارهای غیراخلاقی باشند را می توان به مشاغل بسیاری تعمیم داد: آیا فردی که در صنعت غذایی مشغول فعالیت است بدون وجدان کاری و حرفه‌ای شهروندان را دچار مسمومیت غذایی کند پسندیده است؟ مکانیک خودرویی که با سهل انگاری نسبت به شغلش برخورد می‌کند نمی‌تواند جان یک یا چند نفر را به خطر بیاندازد؟ معماری که به ایمنی ساختمان توجه نمی‌کند مبرا از این نقد است؟در تمام این مشاغل افرادی شریف و در مقابل اشخاصی دارای رذیلت‌های اخلاقی دیده می‌شوند. پسندیده نیست که یک جامعه را با یک تجربه شخصی و یا اتهامات سطحی برنجانیم و آنها را ناامید کنیم.
اگر تلاش‌هایمان برای ویزیت توسط یک متخصص منجر به انتظاری چند روزه و یا معطلی چند ساعته در مطبشان می‌شود صرفا به دلیل کلاس کاری وپول پرستی آنها نیست.باید بدانیم که همچنان در ایران با کمبود پزشکان متخصص مواجه هستیم و در حال حاضر به‌ازای هر دَه هزار نفر جمعیت فقط شش پزشک متخصص مشغول فعالیت داریم در حالی که این تعداد در کشورهای پیشرفته به‌ازای هر دَه هزار نفر جمعیت سی تا بیست پزشک متخصص است.قطعا حق شهروندان انتقاد از روش و منش پزشکان است چون در بین جمعیت چند هزار نفری پزشکان افراد فاقد صلاحیتهای حداقلی هم دیده می‌شوند. کسانی که از طبابت پلی بلند به سوی تجارت ساخته‌اند و یا آنقدری که باید برای بیمار وقت نمی‌گذارند و خود را تافته جدا بافته می‌دانند.اما از یاد نبریم که اکثریت این قشر افرادی شریف و به معنای عام کلمه نجات بخش هستند.بخش زیادی از مردم جامعه تجربه بیماری‌های سخت از دوران بارداری مادران تا تولد و سالمندی را داشته‌اند.یک لحظه جامعه بدون پزشک را تصور کنید؛ قطعا ترسناک‌تر از کامنت‌های خشمگین بعضی از شهروندان در فضای مجازی خطاب به «جامعه» پزشکی است.
کلانشهر روز پزشک را به سفیدپوشانی که طبیب دردهای مردم هستند صمیمانه تبریک می‌گوید:
سلامتِ همه آفاق در سلامتِ توست
به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد