احمد جلالی سفیر پیشین ایران در یونسکو یکی از سخنرانان این مراسم بود.جلالی با تمجید از شخصیت ادبی سایه گفت:وقتی استاد «سایه» در بیمارستان بستری بود مودبانه نبود که صریحا از ایشان سوال کنیم که می خواهد در کجا آرام بگیرد. اما دکتر سام، پزشکی که آنجا حضور داشتند با ظرافت بیت «ای نسیم سحر آرامگَهِ یار کجاست؟ / منزلِ آن مَهِ عاشق‌کُشِ عیار کجاست؟» را خواند و ادامه داد:کجاست که زیارتگَهِ رِندانِ جهان خواهد بود؟

سایه گفت ایران. دکتر سام سوال کرد کجای ایران؟ که استاد سایه گفت: «رشت شهر خودم».

این فارغ‌التحصیل فلسفه از دانشگاه آکسفورد افزود:وقتی سایه از رشت سخن می‌گفت حال و هوای دیگری پیدا می کرد.

 جلالی، با اشاره به شعر «تاسیان» سایه ادامه داد:کلمه «تاسیان» واژه‌ای گیلکی است و امشب شب «تاسیان» و شام غریبان سایه است و از شما می‌خواهم امشب شعر تاسیان را بخوانید.

خانه دل تنگ غروبی خفه بود
مثل امروز که تنگ است دلم
پدرم گفت چراغ
و شب از شب پر شد
من به خود گفتم
یک روز گذشت
مادرم آه کشید
زود بر خواهد گشت
ابری آهست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد
که گمان داشت که هست این همه درد
در کمین دل آن کودک خُرد ؟
آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور
من نمی دانستم
معنی هرگز را
تو چرا
بازنگشتی دیگر؟
آه ای واژه شوم
خو نکرده ست دلم با تو هنوز
من پس از این همه سال
چشم دارم در راه
که بیایند عزیزانم آه

جلالی با ذکر این نکته که سایه یکی از دانه‌های درشت زنجیره ادبیات فارسی و مفاخر بزرگ ایران زمین از رودکی تاکنون است گفت: امروز سایه به رشت آمده و این سلسله به دست شما سپرده شده است.

عضو هیات‌علمی علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به آرامگاه سایه در باغ محتشم رشت هم گفت:این باغی که سایه در آن می آرامد به یاد ما می آورد که چگونه هسته فرهنگ یک کشور وقتی کاشته می شود و می شکافد باغ ها روان می‌شود.

سفیر پیشین ایران در یونسکو  افزود:این شهر فرزندی را بوجود آورد و دانه‌ای در تاریخ فرهنگ و ادب ایران کاشت که این دانه وقتی باز شد باغ‌ها روان شد و ما با هم به سایه می‌گوییم:
ای که نهان نشسته‌ای باغ درون هسته‌ای/هسته فروشکسته‌ای کاین همه باغ شد روان.

جلالی توضیح داد:باغ محتشم رشت نماد باغ‌های زیادی در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران و مردم بزرگ و فرهنگی این شهر و استان است که این هسته‌ها جریان دارند و خواهند شکفت.او در پایان گفت:تعظیم می‌کنیم و میراث سایه را بزرگ می داریم.