اختصاصی پایگاه خبری کلانشهر/ سوگند حسین پور: شاید هنگام عبور از خیابانها و چهار راه های پر تعدد ناگهان با دستهای کوچکی مواجه شده باشید که به سمت تان دراز شده اند و برای خرید وسیله ای ناچیز از شما تقاضا می کنند. کودکانی که با چهره ای سوخته از آفتاب و جثه ای لاغر و لباس هایی کهنه با فال یا آدامسی در دست در خیابانها به جای بازی با هم سالان و لذت بردن از کودکی شان حواسشان به دخل شان است تا مبادا دست خالی نزد خانواده شان برگردند. کوچک مردان و زنانی که نامهربانی زمانه و شاید بی توجهی جامعه باعث شده است که حساب کتاب زندگی را در این سن کم بیاموزند. یاد گرفته اند که پول برای زندگی اهمیت زیادی دارد، نه از آن جهت که اسباب بازی را که هفته گذشته در ویترین مغازه ای دیده اند بخرند، تنها برای آن که بتوانند داروهای مادر یا پدری که به بیماری لاعلاجی مبتلاست تهیه کنند و یا لقمه نانی برای خانواده بی سرپرست و یا بدسرپرست خود ببرند تا شب ها از شدت گرسنگی بیدار نشوند. آرزوهایی که در قلبشان خاک می کنند تا کمکی باشند هرچند ناچیز برای خانواده تا همچنان بتوانند کنار هم زندگی کنند هرچند فقیرانه . گاهی نگاهشان گره می خورد به کودکی که با آنها فرق دارد و او را در وضعیتی که آرزویش را داشتند می بینند و ناگهان این اختلاف طبقاتی حسرتی می شود در دلشان و اشکی می شود که سعی در پنهان کردنش دارند. کودک کار معضلی اجتماعیست که زخم های عمیقی بر روح جوان جامعه ایجاد میکند و علاوه بر آنکه حق زندگی سالم و نرمال را از بعضی کم سالان می گیرد پویایی و رشد اقتصادی جامعه را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

هشتاد درصد کودکان کار در ایران از اتباع خارجی می باشند که به علت فقر مجبور به کار در خیابانها شده اند. بر اساس آمارهای ارائه شده توسط بهزیستی؛ 149 کودک کار در رشت شناسایی شده اند که از این تعداد برای 120 نفر پرونده تشکیل شده است. و 39 نفر نیز تحت حمایتهای بهزیستی گیلان قرار گرفته اند. بسیاری از کودکان کار شناسایی شده در شهر رشت هنوز ترک تحصیل نکرده اند و اغلب مهاجر و دارای خانواده هایی فقیر هستند که به علت بیماری صعب العلاج و یا اعتیاد پدر مشغول به کار شده اند.