کلانشهر: انجمن روان پزشکی آمریکا APA، تمایل عکس گرفتن از خود و یا همان عکس سلفی را به عنوان اختلال روانی تایید کرده است که آن را با اصطلاح «سلفیتیس» (selfitis)، نامیده اند.

سلفیتیس چیست؟

«تمایل وسواسی- اجباری برای گرفتن عکس از خود و فرستادن آن در شبکه‌های اجتماعی، تا بتوانند کمبود عزت نفس و شکاف حاصل از فقدان صمیمیت را جبران نمایند و در سه سطح رده بندی می شود: لب مرزی، حاد و مزمن.»

۱- اگر روزی سه تا عکس سلفی از خود می‌گیرید، اما آنها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک نمی‌گذارید، در رده‌ی سلفیتیس لب مرزی قرار می‌گیرید.

۲- اگر روزی حداقل سه عکس از خودتان را به این شبکه‌ها ارسال می‌کنید، دچار اختلال سلفیتیس حاد هستید.

۳- اگر اشتیاق غیر قابل کنترلی برای گرفتن روزانه شش عکس از خود و ارسال آنها را تجربه می‌کنید، شما دچار اختلال سلفیتیس مزمن هستید.

ریشه‌های بیماری سلفیتیس را می‌توان در تعارض فرد با محیط و جامعه برای حل بحران در زمینه برقراری ارتباط و یا حل نیازهای مورد توجه قرار گرفتن و مورد محبت قرار گرفتن که در هرم نیازی مازلو بحث شده است، یافت.

افرادی با مشخصه‌های «توجه‌طلب با اعتماد به‌نفس پایین»، «خودشیفته‌ها»، «افراد دوری گزین»، «افرادی که به دنبال آخرین مد هستند»، «وابستگی ایجاد شده به دنبال انتشار عکس و دریافت لایک که با تغییر در سیکل ترشح هورمون‌ها از جمله دوپامین دارد» یافت. ب

ه عبارتی در یک کلام یکی از اختلالاتی که این پدیده می‌تواند به همراه داشته باشد «خودشیفتگی دیجیتالی» می‌تواند باشد. این مساله در جامعه تا به جایی رفته که حتی بعضی افراد سلفی با جسد عزیزان، سلفی زیر تابوت نیز می گیرند!