حضور استاندار گیلان و شمار زیادی از مدیران استانی و شرکتهایی که قرار است کار احیای تالاب انزلی را انجام دهند جلسه را به گردهمایی پرتراکم تبدیل کرده بود.هدف جلسه بررسی بحرانهایی بود که تالاب انزلی را در آستانه نابودی قرار داده است.

متهمان  ماجرا مثل همیشه زباله، پساب‌های صنعتی،پزشکی،خانگی،انواع رسوب و اغلبِ اشیای بی جان به جز نقش مدیران گذشته و فعلی است.

اینکه اینهمه زباله چگونه راهی تالاب شده هم احتمالا به «مدیریت»مسئولان مربوط نمی‌شود. البته در اینجا قصد بررسی چند و چون بحران گریبانگیر تالاب انزلی نیست که اگر احیا نشود تبعاتش فقط گریبان انزلی را نمی گیرد؛ بلکه رشت و روستاها و شهرهای اطرافش هم به طور مستقیم در معرض خطر قرار می‌گیرند.

هدف، نقد رفتار مدیرانی است که خود را ملزم نمی‌دانند حتی در یک جلسه محیط زیستی با عنوان «احیای تالاب انزلی» از وسایل پذیرایی سازگار با محیط زیست استفاده کنند.

براساس فیلم‌ها و تصاویر جلسه، استفاده از بطری‌های پلاستیکی آب و لیوان‌های یکبار مصرف مقابل مسئولان در ذوق ببیننده می‌زند. شاید گفته شود که لیوانها کاغذی هستند و برای محیط زیست مخرب نیستند اما به گفته شماری از کارشناسان، فقط بعضی از تولیدکنندگان، لیوان‌های دارای استانداردهای لازم و قابل بازیافت و قابلیت جذب در طبیعت تولید می‌کنند.

نکته عجیب ماجرا این است که سال 94 حجت شعبانپور معاون وقت استاندار گیلان اعلام کرد که براساس مصوبه کارگروه پسماند، استفاده از ظروف یک‌بار مصرف در اداره‌های دولتی گیلان ممنوع شده است.

با گذشت 7سال از این دستورالعمل نه تنها از مشکلات محیط زیستی گیلان کم نشده که چند برابر شده است.حالا پیشنهاد به مسئولان استان گیلان که با بحران‌های متعدد محیط زیستی دست به گریبان است؛رجوع به یک مصوبه استانداری و اجرای آن یعنی استفاده نکردن از لوازم پذیرایی ضد محیط زیستی حداقل در جلسات پرتعداد محیط زیستی است. تجربه سالیان اخیر نشان داده از دل اغلب این جلسات، بازگشت آرامش به محیط زیستِ گیلان خارج نمی‌شود. حداقل کمک مسئولان می‌تواند این باشد که کوهی از زباله‌های غیر قابل تجزیه را به دلش روانه نکنند.