اختصاصی کلانشهر: اخیرا رئیس سازمان جهاد کشاورزی گیلان اعلام کرده؛ گیلان رتبه اولِ تولید و زراعت چوبِ ایران را در اختیار دارد.

این خبر به خودی خود می‌تواند خوشحال کننده باشد اما وقتی به خاطر بیاوریم که استان گیلان سالیان دراز است که با جنگل‌های هیرکانی و زمین‌های کشاورزی‌اش شناخته می‌شود و در واقع به گیلانی که می‌شناسیم تبدیل شده، این «دستاورد» ادعایی جهادکشاورزی گیلان می‌تواند نگرانی‌هایی را ایجاد کند.

چرا؟ چون زراعت چوب و گسترده شدن هرروزه‌ی دامنه آن می‌تواند خطر تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی که در گیلان عموما شالیزاری، چایکاری، زیتونکاری و کشت بادام است را افزایش دهد.

براساس اعلام صالح محمدی رئیس سازمان جهاد کشاورزی گیلان در حال حاضر بیش از ۴۸ هزار هکتار از زمین‌های گیلان برای زراعت چوب استفاده می‌شود.

اینکه زمین‌های مورد اشاره قبلا برای برنجکاری استفاده می‌شد یا چای و موارد دیگر مشخص نیست. 

گیلان در سال‌های اخیر یکی از قربانیان تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی برای ساخت و ساز بوده است. هرچند اکنون از شدت تغییر کاربری‌ها کم شده، اما برخی از فعالان محیط زیست می‌گویند یکی از اهداف نهالکاری و زراعت چوب برای برخی افراد در میان مدت،گرفتن مجوز تغییر کاربری،ساخت و ساز یعنی همان ویلاسازی است. 

این اعداد را مرور کنیم تا خطر گفته شده بیشتر احساس شود؛از گیلانی که در اکثر مناطقش شالیکاری و باغداری وجود داشت در حال حاضر تنها حدود ۲۳۰ هزار هکتار شالیزار فعال باقی مانده و ۲۰ هزار هکتار باغ چای، کمی بیشتر از ۸ هزار هکتار باغ زیتون در رودبار و حدود سه هزار هکتار زمین بادام‌کاری در آستانه و کیاشهر. 

در چنین شرایطی مسئولان کشاورزی استان باید خوشحال باشند که در حال تامین چوب مورد نیاز چند کارخانه سلولوزی گیلان هستند؟ 

نیاز کارخانجات مرتبط با صنعت سلولوزی در گیلان بیش از دو میلیارد مترمکعب چوب است که مسئولان جهادکشاورزی گیلان اظهار امیدواری کرده‌اند بخش بزرگی از آن را در آینده برطرف کنند. البته روشن نیست که درختان مورد نظر قرار است در اندک زمین‌های باقی مانده کشاورزی قد بکشند یا در مراتع ملی؟