اسمش تالاب عینک است. میگویند بزرگترین تالاب شهری ایران و دومین تالاب بزرگ گیلان است.اما سالهاست بر رخسارهی این مرداب شهری،عینکی تیره به چشم میخورد. تالابی که سالهاست در میانهی ندانم کاری مدیران دهههای مختلف استان و رشت رها شده است.
اختصاصی کلانشهر: یکی از دلایل این مشکلات شاید داشتن متولیان پرتعداد و بی توجه باشد.
یعنی چه؟ یعنی اینکه مالکیت تالاب عینک با منابع طبیعی و آبخیزداری است.
ارگانی که میتواند از تالاب عینک بهرهبرداری کند یا مجوز بهرهبرداری بدهد شرکت آب منطقهای گیلان و آبفا است.
و محدودهای که تالاب در آن قرار گرفته مربوط به حوزه کاری شهرداری رشت است.
از آنجایی که هماهنگی و همگرایی بین دستگاههای متعدد اجرایی در ایران کاری دشوار است تاکنون نه تنها در تالاب عینک رشت برای حضور گردشگران رشت سرمایهگذاری نشده که «عینک» هم مانند اکثر رودخانهها،مناطق جنگلی و تالابی به محلی برای ریختن انواع فاضلاب و زباله تبدیل شده است.
اخیرا اما اعلام شده در راستای طرح «احیای تالاب عینک» قرار است تمام پهنهی خشکی، آبی و ساحلیِ تالاب ۱۲ کیلومتری رشت، به شهرداری واگذار میشود.
دستوری که از سوی دادگستری استان گیلان برای تعیین تکلیف مالکیت تالاب صادر شده است.
بر این اساس قرار است تالاب عینک طی تفاهمنامه همکاری بین آبفا، آب منطقهای، منابع طبیعی و آبخیزداری با شهرداری رشت جهت سرمایهگذاری،رونق گردشگری و ایجاد فضای کسب و کار در غالب اجارهی 5 سالهیِ قابل تمدید به شهرداری رشت واگذار شود.
آیا بالاخره رشت مرکز استان گیلان که به شدت از کمبود مراکز تفریحی و گردشگری در رنج است صاحب مکانی تفریحی میشود؟ پاسخ به این سوال و نجات عینک از نابودی را زمان مشخص میکند.
فقط امیدواریم تصمیمگیران به گونهای عمل کنند تا مجبور نباشند چند سال آینده به شهروندانِ منتقد بگویند:زمان بیکرانه را تو با شمار گام عمر ما مَسَنج// به پای او دَمیست این دِرَنگِ درد و رنج!
گوینده: نفیسه شکوهی
نظر شما:
رخت نو بر تَن دیوارهای رشت