محمد جعفر جعفری لنگرودی اولین نویسنده دایرهالمعارف حقوقی ایران و فرامرز بهزاد، مترجم زبان آلمانی هر دو اهل گیلان طی روزهای گذشته در خارج از ایران درگذشتند.
براساس خبرهای منتشر شده،جعفری لنگرودی، حقوقدان، فقیه، مجتهد، حقوقپژوه، محقق و قاضی و اولین نویسنده دایرهالمعارف حقوقی ایران روز هشتم اسفند در ایست بورن انگلستان درگذشت.
لنگرودی در سال ۱۳۰۲ شمسی در لنگرود متولد شد. پدرش روحانی و کاسب بود. تحصیلات مقدماتی خود را نزد پدرش فرا گرفت و پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در لنگرود، برای ادامه تحصیل به دانشسرای رشت رفت. در حین تحصیل در دانشسرا پدر و مادرش را از دست داد. به همین دلیل تحصیل در دانشسرا را نیمه تمام گذاشت و برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه شهرهای قم، همدان، اصفهان، و مشهد رفت و از محمد کاظم مهدوی دامغانی استفاده کرد و در حوزه خراسان از دست میرزا هاشم مدرس قزوینی به درجه اجتهاد نایل شد.
همزمان با تحصیلات حوزوی موفق به اخذ دیپلم گردید و برای ادامه تحصیلات مدرن در دانشکده حقوق دانشگاه تهران نیز ثبت نام نمود و موفق شد دکترای حقوق خود را در سال ۱۳۳۹ از این دانشگاه دریافت نماید.
محمد جعفر جعفری لنگرودی و ناصر کاتوزیان اولین دانشجویانی بودند که دکتری حقوق خود را در ایران اخذ کرده و توامان در یک سال به دفاع از رساله دکتری خود مبادرت ورزیدند.کتاب دایره المعارف عمومی حقوق (الفارق) وی در سال ۱۳۸۷ شمسی، به عنوان برترین کتاب سال رشته حقوق معرفی گردید. کتاب ترمینولوژی حقوقی این حقوقدان نیز مورد استفاده فراوان حقوق پژوهان قرار میگیرد.
جعفری لنگرودی از روسای اسبق دانشکده حقوق دانشگاه تهران و همچنین عضو هیئت شش نفره تدوین پیشنویس قانون اساسی بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بود.
درگذشت دقیقترین مترجم آلمانیِ متولد رشت
همچنین فرامرز بهزاد، مترجم زبان آلمانی، در ۸۷ سالگی در آلمان درگذشت.
فرامرز بهزاد متولد رشت بود. محمود حسینیزاد، مترجم و نویسنده، با اعلام این خبر نوشت: «حالا فرامرز بهزاد رفته. ۴۶ سال دوستی و خاطره. از سال ۵۵ مسول من بود در گروه ادبیات آلمانی دانشگاه تهران. از سال ۵۶ هم با اردشیر فرید مجتهدی سه نفری گروه ترجمه کارهای برشت در خوارزمی رو داشتیم. علیرضا حیدری (ناشر خوارزمی) هم بود. سه سال تقریبا شبانه روز با هم کار کردیم تا انتشارات خوارزمی مصادره شد و انقلاب فرهنگی دانشگاه را تعطیل کرد.
بعد سه تایی رفتیم گروه آلمانی انستیتو سیمین رو درست کردیم چند سالی تقریبا هر روز با هم بودیم بعد فرامرز رفت آلمان فرید کانادا. در تماس بودیم. بخاطر چاپ مجدد برشت و یک کم هم در جریان تالیف فرهنگ آلمانی-فارسی. برشت که نشد. حیدری رفت. از بیماری فرامرز اطلاع داشتم و هیچوقت دیگه دلم راضی نشد بروم بامبرگ و در اون حال ببینمش، حالا یکدفعه خبر رفتنش. از گروه «برشت» علیرضا حیدری و اردشیر که چند سالیه رفتن. و حالا هم فرامرز. یک عالم ازاش یاد گرفتم. یک عالم دلگرمم کرد تا از من معلم و مترجم بسازه. البته که حالا بهترین و دقیقترین مترجم المانیمون رفته، اما شاید سالها بعد یکی دیگه جاش رو بگیره. اما حالا دوستی رفته کنار آن دوستان دیگه که دیگه کسی جاش رو نمیگیره. کسی جاشون رو نمیگیره.»
«فرهنگ آلمانی_ فارسی»، «درباره تئاتر»، «تک پردهایها» و «تفنگهای خانم کارار و رویاهای سیمون ماشار» نوشته برتولت برشت، «گفتگو با کافکا» نوشته گوستاو یانوش، «پزشک دهکده»، «نامه به پدر» و «شویک در جنگ جهانی دوم» از فرانس کافکا و «آندره سگوویا از نگاه من» نوشته جان دووارت از جمله آثار به جا مانده اوست.
نظر شما: