برخی منتقدان استقبال پرحاشیه از کریستیانو رونالدو را هم نشانهای از انزوای مردم ایران ارزیابی میکنند و میگویند طی چند دهه گذشته به تعداد انگشتان یک دست هم شاهد حضور ستارههای مختلف در ایران نبودهایم پس عجیب نیست که عدهای برای دیدن یک فوق ستاره، منطق را کنار گذاشته، از فنس بالا روند و شیشه بشکنند و ساعات متمادی منتظر بمانند.
شماری از کاربران فضای مجازی با برجسته کردن حواشی این استقبال اعم از بی نظمی از پاویون فرودگاه تا حضور دهها هودار در مسیر اتوبوس و بالا رفتن از تپههای منتهی به محل اقامت و شکستن شیشههای ورودی هتل و ... آن را باعث خدشه دار شدن غرور ملی و حتی نوعی افتضاح دانستهاند.
در مقابل برخی دیگر، علاقه به ستارههای دنیای هنر و ورزش را امری عادی در تمام دنیا میدانند و استقبال افراطی از رونالدو و چهرههایی در سطح او را مقولهای عادی فرض میکنند و میگویند هیچ جای دنیا چنین رفتارهایی را به احساس حقارت و یا غرور ملی گره نمیزنند. آنها مثالهای مختلفی درباره این موضوع دارند مانند استقبال چند هزار نفری از رونالدو هنگام حضور در عربستان و نقاط مختلف جهان، حضور لیونل مسی در چین و حالا لیگ آمریکا و علاقه افراطی به هنرپیشهها و خوانندگان جهان که رفت و آمدهای تفریحی شان در هر نقطه از جهان باید با تمهیدات گستردهای همراه باشد تا نظم عمومی برهم نخورد.
اینکه حواشی حضور رونالدو در ایران برای عدهای با ناامیدی از خِرد جمعی ایرانیان گره خورده و با حس سرخوردگی و خدشه به عزت نفس عمومی همراه شده نیاز به تحلیل عمیق دارد. اما در حالت کلی به نظر میرسد که این واکنشها دست کم در این برهه از زمان ناشی از سرخوردگی شمار زیادی از مردم در جای دیگری به جز میدان فوتبال است.
شماری از مردم سالهاست به گره خوردن نام ایران با اخبار منفی، تحریمهای سیاسی و اقتصادی، اعتراض و انزوای بین المللی معترضند. این معترضان بازتاب حاشیههای استقبال از رونالدو در ایران را هم در کنار خبرهای سیاه و ضد فرهنگی روزانه با پسوند ایران در جهان می دانند. آنها استقبال پرحاشیه از رونالدو را هم نشانهای از انزوای مردم ایران ارزیابی میکنند و میگویند طی چند دهه گذشته به تعداد انگشتان یک دست هم شاهد حضور ستارههای مختلف در ایران نبودهایم پس عجیب نیست که عدهای برای دیدن یک فوق ستاره، منطق را کنار گذاشته، از فنس بالا روند و شیشه بشکنند و ساعات متمادی منتظر بمانند.
براساس همین انتقادات میتوان خاکسترپاشی به چهره 80میلیون ایرانی بعد از بالا رفتن چند 10نفرشان از تپههای منتهی به هتل محل استقرار رونالدو و شکستن درِ آن را نشانهای از خشم هموطنان از یکدیگر هم ارزیابی کرد. خشم بروز داده شده هم البته متفاوت است. برخی واقعا نگران خدشه به نام ایران هستند و عدهای از اساس با توجه به سلبریتیها مخالفند. برخی دیگر اما با اصل دویدن به دنبال اتوبوس و فریاد اسم یک قهرمان ورزشی، سیاسی و هنری مشکلی ندارند و آن را باعث شرمساری ملی نمیدانند. از نظر این منتقدان، مردمی باشعورند که با فرمان شخصِ محبوبِ آنها به میدان بیایند و فریاد زنده باد و مرده باد سر دهند.
نظر شما: