سپیده زرینراد کاپیتان سابق تیم ملی فوتسال زنان ایران تصمیم به خداحافظی از میادین گرفت و قرار است در قامت مربی کار خود را دنبال کند.
شهرزاد مظفر در رسیدن فوتسال زنان ایران به قله آسیا نقش کلیدی داشت و از او به عنوان سرمربی نسلساز فوتسال زنان ایران یاد میشود؛ نسلی که حالا نسلِ طلایی فوتسال زنان ایران محسوب میشوند و البته اکثریت آنها به روزهای پایانی کارشان نزدیک شدهاند. در سالیان گذشته، زهره میثمی و نغمه مرادی تصمیم به خداحافظی گرفتند و حالا سپیده زرینراد، تازهترین عضو جداشده از نسل طلایی فوتسال زنان ایران است. زرینراد همراه تیم ملی فوتسال زنان ایران در سال 2015 توانست عنوان قهرمانی آسیا را بهدست آورد و در کارنامهاش حضور پنجمی مسابقات جهانی فوتسال و نایبقهرمانی رقابتهای داخل سالن آسیا هم به چشم میخورد.
زرینراد که در 36 سالگی تصمیم به خداحافظی گرفت، تجربه فعالیت در رشته فوتبال را هم دارد. او که در عرصه باشگاهی یکی از پرافتخارترین بازیکنان فوتسال ایران محسوب میشود و 9 قهرمانی را در کارنامهاش دارد، بعد از تصمیم غیرمنتظرهاش برای خداحافظی با مستطیل جادویی، گفتوگویی اختصاصی با خبرنگار «فوتبال 360» داشت که در ادامه صحبتهای این ستاره نامآشنا و کاپیتان سابق تیم ملی فوتسال زنان ایران میخوانید و در این گفتوگو، سپیده زرینراد بعد از خداحافظی از فوتسال صحبت کرده است.
20 سال بازی کردم و لحظهای از عشقِ من به مسابقه و تمرین کم نشد
سپیده زرینراد درباره خداحافظیاش از میادین گفت: «واقعا برای خودم هم تصمیم سختی بود. من نزدیک به 20 سال در سطح اول فوتسال ایران حضور داشتم و در این میان، چند سالی را هم عضو تیم ملی فوتبال زنان بودم و از زمانیکه قانون شد که هر بازیکن حق فعالیت در یک رشته را دارد، من تصمیم گرفتم که در فوتسال کارم را دنبال کنم. واقعاً از همان روز اول تا لحظهای که تصمیم گرفتم خداحافظی کنم، لحظهای علاقه من به این رشته کم نشد و عاشقانه و با همه وجود تمریناتم را دنبال میکردم».
ستاره 36 ساله فوتسال زنان ایران در ادامه صحبتهایش درباره تصمیم خود برای خداحافظی گفت: «فصل گذشته که جام قهرمانی سوپرجام فوتسال زنان را بالای سر بردم، در ذهنم تصمیم خداحافظی نبود اما در چند ماه گذشته تصمیمم تغییر کرد و در نهایت مصمم بر این شدم که خداحافظیام را رسماً بیان کنم و در قامت مربی فعالیت خودم را ادامه بدهم. من در فوتسال در کنار افتخارات ملی، 9 بار توانستم در عرصه باشگاهی قهرمان شوم و حتی شاید برایتان جالب باشد که بدانید که در لیگ برتر فوتبال هم من برای تیم شنسا ساوه بازی کردهام و 2 دوره همراه تیم ملی فوتبال زنان در مسابقات مقدماتی جام ملتهای آسیا حضور پیدا کردم!»
تیمهای متمول مثل استقلال و پرسپولیس را به تیمداری در فوتسال زنان ترغیب کنید!
زرینراد که 2 تجربه جالبتوجه حضور در لیگهای مالدیو و لبنان را در کارنامهاش دارد، با گلایه از بیتوجهیها به فوتسال زنان گفت: «واقعا شرایط در مالدیو و لبنان خوب بود و خوشبختانه در لیگ لبنان هم تجربه قهرمانی دارم. از نسلِ ما که گذشت اما واقعا از فدراسیون گلایه دارم که چرا تیمهای متمول و سرمایهدار را به تیمداری در فوتسال زنان ترغیب نمیکند؟ این همه هزینه برای تیمهای مردانشان انجام میدهند اما حاضر به انجام کمترین هزینهها برای فوتسال زنان نیستند. باشگاههایی مثل استقلال، پرسپولیس و تراکتور چرا نباید در این رشته تیمداری کنند؟ امیدوارم مسئولان فدراسیون ورود پیدا کنند و به این تبعیض پایان بدهند. واقعا زشت است یک باشگاه (پیکان) 2 سال بیاید و تیمداری کند و سالِ سوم بگویید ما بودجه نداریم؛ آنهم در شرایطیکه در فوتبال مردان هزینههای چند ده میلیاردی انجام میشود».
سپیده زرینراد درباره فعالیتش بعد از خداحافظی گفت: «من ترجیحم در مربیگری این است که بتوانم در فوتبال کار خود را در کسوت مربی دنبال کنم اما باید دورههای مربیگری را پشت سر بگذارم و این مسئله زمانبر است. در دوران بازیام توانستم کلاسهای مربیگری فوتسال را بگذرانم و مدرک سطح دوم آسیا را دارم و براساس همین مدرک در فصل جدید سوپرلیگ فوتسال زنان در خدمت تیم سایپا به عنوان مربی و دستیار معصومه رضازاده هستم. سایپا تیمِ ریشهداری است و واقعا بازیکنان و کادر خوبی را در اختیار داریم. بعد از انحلال پیکان و نصر امید، ستارهها در تیمها پخش شدهاند و این موضوع کار را برای قهرمانی سخت میکند اما ما همه تلاشمان را میکنیم که بتوانیم قهرمان شویم. به من میگویند تا پا قدمت خوب است و هر جا رفتهای قهرمان شدهای، اینجا هم امیدواریم با پا قدم تو قهرمان شویم!»
ستارگان این نسل بروند، نسلِ پشتیبانی داریم؟
ستاره کهنهکار فوتسال زنان ایران درباره اعزام تیم ملی فوتبال زنان به دور دوم انتخابی المپیک گفت: «من واقعا صحبتهای بچههای تیم را در رسانهها خواندم و ناراحت شدم. بازی تدارکاتی مناسبی برای آنها در نظر گرفته نشد و در شرایط خوبی تیم اعزام نشد. اینکه در آستانه مسابقات یادشان میآید باید به تیمهای زنان زیبنده نیست و واقعاً با این اوصاف نباید انتظار موفقیتهای چشمگیری داشت و حریفان سرسختی در انتظار زنان فوتبال ایران در دور دوم انتخابی المپیک هستند».
زرینراد نسبت به آخرین وضعیت تیم ملی فوتسال زنان هم واکنش نشان داد و گفت: «واقعا این چه وضعیتی است؟ نه اردویی برگزار میشود و نه بازی دوستانهای. میگویند نسلِ ما باید از تیم ملی بروند، حرف اشتباهی نیست اما آیا نسل پشتیبانی در این سالها ساخته شده است؟ من یادم میآید در مسیر موفقیتهایی که در جام ملتهای آسیا و مسابقات قهرمانی جهان داشتیم، 3-2 سال اردوی مداوم و منظم داشتیم اما الان تا به نقطه شروع یک مسابقه نزدیک نشویم، خبری از اردو و آمادهسازی نیست و همین مسئله باعث شده تا خبری از ساخت نسل جدید هم در تیم ملی نباشد».
حسرت بازی کردن در شهر خودم بر دلم ماند
سپیده زرینراد در واکنش به اتفاقات تلخ دوران بازیاش اشاره کرد و گفت: «در 32 سالگی رباط صلیبیام پاره شد و واقعاً یکی از تلخترین اتفاقات دوران ورزشیام و شاید بتوانم بگویم که تراژیکترین اتفاق بود. در کنار این مسئله باید به یک حسرت بزرگ اشاره کنم. من سالها در تیمهای مختلف از جمله دانشگاه آزاد تهران، راهآهن تهران، پیکان تهران، تجارتخانه بندرعباس و پارس بتن گرمسار بازی کردم اما در شرایطی خداحافظی کردم که حتی یک روز هم نتوانستم برای تیم شهرم (مشهد) بازی کنم. واقعا متاسفم که کلانشهری با این وسعت و وضعیت اقتصادی مناسب، هیچگاه تیم مدعی در فوتسال زنان نداشت و واقعا از این بابت ناراحتم که بدون انجام بازی برای تیم شهرم از فوتسال خداحافظی کردم».
ستاره 36 ساله فوتسال زنان ایران که حالا از این پس از او به عنوان پیشکسوت و مربی یاد خواهد شد، در بخش پایانی مصاحبه در پاسخ به سوالی درباره اینکه اگر بخواهد یک تیم 5 نفره فوتسال با حضور بهترین همبازیان خود چینش کند، ترکیب ایدهآل موردنظر او چه خواهد بود، گفت: «واقعا انتخاب تیم 5 نفره سخت است اما اگر بخواهم این تیم را چینش کنم، به عنوان دروازهبان فرزانه توسلی را انتخاب میکنم و در کنار توسلی، فرشته کریمی، فاطمه اعتدادی و سهیلا ملمولی جزو بهترین همبازیان بودند که برایشان بهترینها را آرزو میکنم و خودم را هم نفر پنجم انتخاب میکنم. با این ترکیب، یک قهرمانی آسیا دیگر میتوانیم همین الان بهدست آوریم (باخنده)».
دختر والیبالیست گیلانی لژیونر شد