راننده تاکسی، مسافرانی که در کنار خیابان چادر زده بودند را با دست نشان داد و گفت آخه در این هوا ما که از گرما داریم می میریم برای چی اومدین اینجا چادر زدید؟ لااقل برید بالای کوه یا کنار دریا.(بیشتر بخوانید و ببینید)

خانمی که صندلی جلوی تاکسی نشسته بود گفت احتمالاً می خواهند به کوه یا دریا بروند، دیگر شب شده رسیدند اینجا خسته شدند همین جا خوابیدند.

مردی که صندلی عقب پیش من نشسته بود گفت این هم از زور ناچاریست این چند روز پست سر هم تعطیل است دیگه همه جا پر شده این ها مجبور شدند کنار خیابان چادر بزنند.

خانم گفت نه شیر آبی نه دستشویی این چه وضعیه آخه، چه فرقی با بیابان داره. مثلاً وسط شهر هستیم.

راننده گفت شهرهای دیگر اینطوری نیست، مسافرها را تحویل می گیرند، کاری می کنند چند روز آنجا بمانند.

پرسیدم یعنی چه کار می کنند؟

راننده گفت ما پارسال با سه ماشین، خانوادگی رفتیم تبریز.

می خواستیم یک شب بمانیم. یک جای بزرگ همین اول شهر درست کرده بودند سکوی چادر، دستشویی، حمام، پارکینگ اتوبوس همه مجانی.

ماشین خودمان را گذاشتیم پارکینگ با اتوبوس مجانی می رفتیم بازار و جاهای دیدنی تبریز و برمی گشتیم. عوضِ یک روز، سه روز تبریز ماندیم.

در عوض از آنجا رفتیم ارومیه، همون اول از ما پول پارکینگ گرفتند بعد ما را راه دادند. ما هم یک شب بیشتر نماندیم.

خانم گفت آنها مدیریت دارند می دانند از مسافرانی که به شهرشان می روند چطور پول دربیاورند؛ هم مسافر راضی است هم مغازه دارهای شهر و سودش هم به تعدادی از مردم همین شهر می رسد.

مردی که کنار من نشسته بود گفت خدا و پیغمبری یک نگاهی بکنید ورودی رشت شده مثل شهر زلزله زده ها پر از چادر است.

آخر یک جای دیگر نبود به این کار اختصاص بدهند؟

گفتم ممنون من میدان گیل پیاده می شوم.

*کارگردان تاتر