می گویند از تیمور لنگ پرسیدند درکشور پهناورت چطور ناامنی ودزدی را ازبین بردی؟ پاسخ داد کار زیاد سختی نبود، به چند شهر سرکشی کردم و سراغ دزدان را گرفتم، هرجایی که مردم نشانی از دزدی دادند بلادرنگ داروغه شهر را گردن زدم. از آن پس، کشورم امن شد. اگرچه بسیاری؛ درصحت و سقم این روایت شک دارند اما یقینا امیرکشورگشا، اگر کشورداری نمی‌دانست، نمی‌توانست به مدد شمشیر دولت‌سازی کند. حکایت تکراری برف بهمن 98، بی‌شباهت به بارش برف سه سال پیش نیست. همان موقع هم شهردار معزول رشت مشغول چشم و ابرو درست کردن برای این شهر دلبر بود اما واحد ترابری‌اش از برفروبی برف 50 سانتی در مانده بود. همان موقع هم استاندار بومی گیلان رودرروی دوربین زنده تلویزیونی آمار می داد اما مردم در واقعیت سرمای جانسوز زمهریر، چیز دیگر می دیدند.
به یاد دارم 15 سال پیش و در جریان برف معروف سال 83 هم استاندار وقت مدام از کنترل اوضاع می‌گفت در حالیکه همه راههای مواصلاتی بسته بود و مردم گرفتار تهیه نان شب و آب شرب. استاندار وقت البته در جای گرم و نرمش نشسته بود و مصاحبه می‌کرد و منتقدانش را یک مشت "سیاه نما" می‌نامید که خوراک تبلیغاتی برای آن طرف آب فراهم می کنند.
مصیبت درمصیبتی بود آن روزها! چه خوب شد که گذشت، اگرچه خاطره سیاه آن روزها همیشه با ما ماند.
همان استانداری که حالا بر مصدر وزارت ورزش نشسته و مدال بر سینه قهرمانان کشور می‌آویزد هیچوقت به خاطر کوتاهی و سوءمدیریت در برف گیلان مواخذه نشد بلکه پست بالاتر هم گرفت. و مشکل دقیقا ازهمین جا شروع شد؛ «هرکه کم کار تر، عزیز دردانه تر»
سال 86 هم در گیلان برف بارید. مشکلات ریز و درشت هم بود، اما در برف 86 درماندگی نبود. آن وقت‌ها روح‌الله قهرمانی استاندارگیلان بود. چابک‌مردی بود برای خودش.
می‌گویند 48 ساعت اول برف را نخوابید (راست و دروغش پای آنها که گفتند) تا مردم راحت بخوابند. ما که مصیبت برف 83 را بیاد داشتیم از برف 86 با آدم برفی خاطره ساختیم ولذت بردیم. یاد دارم با هماهنگی استاندار، اکیپهایی از نیروی مقاومت بسیج هم به میدان آمدند تا کمک حال اوضاع باشند. این مهندس گیلانی، همه را به میدان آورده بود تا مردم کمتر در تنگی و تعب باشند. روزی که قهرمانی به سفارت کویت رفت برایش پیامک فرستادم و گفتم که اگرچه مخالف و منتقدش بودم اما اقرار می‌کنم که با عملکردش، خط‌کشی در ذهن ارباب قلم ساخت که استانداران پس از او را با آن بسنجند؛ خط کشی بنام قهرمانی. خدایش بیامرزد.
در جریان بارش 50 سانتی برف امسال هم تجربه 83 تکرار شد و هم خاطره سال 95. چقدر دردناک است که اقرار کنم مصیبت برف 83 در دولت اصلاحات بود و مکافات برف 95 و 98 هم در دولت تدبیر و امید. سوگمندانه از هر دو دولت حمایت کردم و شرمسارم که استانداران این دولت‌ها جز روسیاهی، خاطره ای از سپیدی برف در اذهان عمومی به جا نگذاشتند.
تمام بهانه آوردن‌های مدیران گیلانی در جریان برف اخیر یک طرف، زل زدن آقای استاندار دردوربین زنده شبکه خبر و اعلام باز بودن تمام راههای مواصلاتی اصلی طرف دیگر. درحالیکه مردم درون خودروها در پلیس راه سراوان گیرافتاده بودند و در امامزاده هاشم مردم محلی به داد در راه ماندگان رسیدند.
شکر خدا سازمان هواشناسی هم به قدر و قاعده اخطار داده بود، پس دلیل غافلگیری "ارسلان زارع" دربرف اخیر چه بود؟معاونان ستادی آقای استاندار که مدام جلوی دوربینهای خبری رژه می روند و عکس و خبر از بازدیدشان برای افتتاح فلان دکل مخابراتی و یا راه‌اندازی ماشین حمل زباله در یک منطقه دورافتاده، تیتر یک رسانه های گیلانی می‌شود در ایام برف دقیقا کجا بودند؟ استاندار گیلان آیا نمی‌توانست مانند مرحوم قهرمانی از ظرفیت لجستیک نیروهای نظامی استان استفاده کند؟ وقتی فرمانداران دو شهرستان لنگرود و رودسر اعلام کردند که به علت بسته بودن راه دسترسی شهرستان‌هایشان ۲۴ ساعت است برق ندارند چرا استاندار گیلان اعلام می‌کند راهها باز است؟ اگر آن روز که سلطانی‌فر اهمال کرد، مواخذه می‌شد امروز حساب کار دست خیلی‌ها می‌آمد و می‌فهمیدند که حساب و کتابی در کار است و یک من ماست چقدر کره می دهد. و شاید دیگر لازم نبود مردم برای داشتن آب و برق، تجمع کنند.
درخبرها خواندم که مسئولان قضایی قصد ورود به پرونده مدیران نالایق در جریان برف امسال را دارند. ان شاءالله که این خبر صحیح است.
مسعود سلطانی‌فر با ماست مالیزاسیون بحران برف 83 عاقبت به‌خیر شد. خدا آخر و عاقبت"ارسلان زارع"را هم به خیر کند.
امیدوارم دادستان گیلان درمقام مدعی العموم، داد مردم استان، ازمدیرانی که کوتاهی کردند بستاند و یک بار برای همیشه دکان "مدیریت باری به هرجهت" تخته شود.

انتشار یادداشت در کلانشهر به معنای تایید محتوای آن نیست و جهت اطلاع رسانی به مخاطبان منتشر می‌شود.