کلانشهر _ امیر سقا: با قرارگرفتن نام ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت و محمود صادقی نماینده مردم تهران در لیست مبتلایان به ویروس کرونا، به کرات با این جمله روبرو شدیم: «کرونا فقیر و غنی نمی‌شناسد.»

اما با اندکی تجزیه و تحلیل ساده می‌توان به این نتیجه رسید، همان‌طور که هیچ مسئولی بر اثر فقر و‌ گرسنگی، بیماری‌های سخت و همینطور بلایای طبیعی به پاس داشتن موقعیت مناسب اجتماعی جان خودش را از دست نمی‌دهد، حتی ویروس‌ها هم در مبارزه با افراد خاص ناتوانند و به خوبی فقیر را از غنی تمییز می‌دهند.

الهام فخاری؛ عضو شورای شهرتهران در یادداشتی که در روزنامه همشهری منتشر شده،‌ از تجربه‌اش در بیمارستان برای چک‌کردن سلامت خودش از کرونا گفته است. او می‌گوید: «باتوجه به خستگی شدید و گرچه تب نداشتم با مشورت همکارم، برای بررسی و انجام تست به بیمارستان مراجعه کردم. خستگی و درماندگی مردم از یکسو و فشار کاری بر کارکنان و کادر درمانی از سوی دیگر، نمایی آزاردهنده بود. هراس از خود بیماری پررنگ‌تر و صدای سرفه‌ها دلهره‌آور شده است.»
از همین توصیف ساده می‌توان به عمق فاجعه برای مردم پی برد. در خط مقدم مبارزه علیه کرونا، پرستاران و پزشکانی هستند که بدون تمهیدات لازم و طبق اخبار منتشرشده (که البته از سوی هیچ مقام دولتی تایید نشد) در بسیاری از موارد به اجبار و با تهدید اخراج مجبور به کار با همان شرایط شده‌اند. 

حال در این بحبوحه به بررسی زندگی عادی مردم بپردازیم که برای امرار معاش خود نیاز به حضور فعال خود در جامعه دارند. در روز دوم شیوع بحران کرونا در کشور، ملت با مشکل دیگری دست و پنجه نرم کردند که تا الان هم ادامه دارد؛ نبود ماسک و دیگر لوازم بهداشتی در داروخانه‌ها!

کمبود این مواد، احتکار آن‌ها توسط سودجویان و در دسترس قرار گرفتن آن‌ها فقط برای طیف خاصی از مردم دلایل محکمی بر این امر است که خطر بیماری برای افراد عادی جامعه بیش از مقام‌های مسئول و افراد متمول است و باید اذهان عمومی را از این گزاره پوچ پاک کرد.

با توجه به شرایط اقتصادی کشور و وجود تحریم‌ها مبارزه داخلی سخت ‌و سخت‌تر خواهد شد. مسئولین داخلی همچون مسئولین چینی عمل نکردند و علاوه بر قطع‌ نکردن ارتباط شهر‌ها در اطلاع‌رسانی هم سریع، صحیح و صریح عمل نکردند. ضعف‌هایی که مشکلات را بیشتر و پیچیده‌تر کرد.
به گفته روحانی این ویروس تا شنبه کنترل خواهد شد و شرایط به حالت قبلی باز‌خواهد گشت. حال این پرسش به میان می‌آید، کشوری همچون چین، با آن همه امکانات و حس مسئولیتی که میان مردم و اعضای عالی‌رتبه‌‌اش وجود دارد و توانست بیمارستانی را تنها در ۱۰ روز بسازد هنوز نتوانسته بیماری را مهار کند و از دو ماه پیش با این ویروس درگیر است؛ ما قرار است چگونه روبروی کرونا ایستادگی کنیم و به این زودی پیشگیری کنیم و شرایط را به حالت عادی برگردانیم؟

دو روز قبل از انتخابات مجلس و به محض تایید کیانوش جهانپور، رئیس مرکز اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت و رییس کمیته اطلاع‌رسانی کرونا، مبنی بر وجود کرونا در کشور صداوسیما به جای آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی صحیح برای جلوگیری از شیوع این ویروس خطرناک درحال عادی نشان دادن وضعیت جامعه بود. حال آنکه آن‌ها همین اصل ساده را هم نمی‌دانند که وقتی خطری جامعه را تهدید کند همه را تهدید می‌کند نه فقط یک قشر خاص را. این درحالی بود که آمارهای منتشرشده در صداوسیما با آنچه در فضای مجازی منتشر می‌شد تفاوت فاحشی داشت. اگرچه اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت به کندی صورت می‌گرفت و توجهی به آشفتگی موجود در جامعه نداشت اما وزارت بهداشت همواره بر این اصل تاکید می‌کرد که مردم به اخبار و آمارهای غیررسمی توجهی نکنند و فقط از طریق وزارت بهداشت اخبار مربوط به مبتلایان به این ویروس را پیگیری کنند.

اما ویدئویی که به خوبی پل اتصال میان مسئولین، ویروس، قشرهای مختلف جامعه و عادی‌سازی این ویروس از سوی دولت را نشان می‌دهد، ویدئویی‌ است که از سوی ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت منتشر شده است. اون ضمن تایید ابتلا به کرونا، با آرامش خاصی از تجربه خودش از بیماری می‌گوید و مژده می‌دهد که درمان می‌شود و با دستی مشت‌کرده قول شکست کرونا را به مردم می‌دهد. حال آنکه کرونا، شوخی نیست. نمی‌توان صرفا با امید داشتن از خطرش فرار کرد. حریرچی درحالی آن جملات را به زبان می‌آورد که روز قبل در نشست خبری دولت بدون ماسک و ایمنی‌های بهداشتی در فاصله نزدیکی با دیگر مسئولان و همچنین خبرنگاران قرار داشت. او قبل از آنکه بخواهید کرونا را شکست دهد، باید رفتارهای خودش را شکست دهد. او در چند روز گذشته ناقل بیماری بود و با افراد زیادی مراوده می‌کرد اما بعد از چند روز در برابر دوربین خندید و گفت: من هم کرونایی شدم. آیا او خطر را حس کرده بود و آیا مسئولان ما شیوه درست رفتار در مواقع بحران را یاد گرفته‌اند؟