کلانشهر _ امیر سقا: این روزها، فضای مجازی پر از چالش‌هایی شده است که بی‌شک اساس آن را قرنطینه شدن مردم در خانه‌هاشان تشکیل داده است. چالش‌هایی مثل چالش خنده و یا چالش عکس کودکی که به وفور در اینستاگرام مشاهده می‌کنیم.

اما زیباترین این چالش‌ها را در بیمارستان‌ها دیدیم. پرستارانی که با وجود همه مشکلات از جمله معوقات مالی و مزایای شغلی که از چند ماه پیش اعتراضات و گلایه‌های آن‌ها را برانگیخته بود، گلایه‌ها را کنار گذاشتند و با شایع شدن این بیماری شروع به خدمت‌رسانی کردند و در سخت‌ترین روزهای کاری‌شان از روحیه دادن به خود و بیماران دست نکشیدند. دیدن تصاویر و فیلم‌های آن‌ها که نشانگر نشاط و روحیه میان آن‌هاست، خیال آن‌ها و مردم را از بابت این موضوع که مشکلی برای این جشن و سرور _ حداقل تا زمانی که کرونا تیتر اول خبریِ ایران و جهان است _ پیش نخواهد آمد، راحت کرده است.

اما تمام ماجرا و مبارزه با کرونا، در‌ پرستاران و پزشکان و عوامل اجرایی بیمارستان خلاصه نمی‌شود. عدم رعایت مسئولیت شهروندی از جانب برخی از افراد جامعه برای حفظ پاکیزگی و رعایت حقوق شهروندی باعث بروز مشکلاتی برای برخی مشاغل شده است.

افراد شاغل در بخش اورژانس و پرسنل خدماتی بیمارستان نیز با توجه به اینکه به پوشش‌های بهداشتی مجهز نیستند در خطرند. آن‌ها با توجه به شغلشان باید در تمام طول روز آماده‌باش و در ارتباط مستقیم با بیماران و محیط عفونی بیمارستان باشند و اگر امکانات بهداشتی به آن‌ها نرسد خطر ابتلای آن‌ها نیز بسیار بالاست. 

پاکبانان هم با وجود همان مشکلاتی و سختی‌هایی که پرستاران داشتند _ البته حقوق‌های معوقه در میان کارگران امری است همیشگی _  به واسطه حضور دائم در کوچه‌ها و خیابان‌ها و تماس مستقیم با آلودگی در معرض خطر بودند. مشکل کمبود لوازم بهداشتی از جمله ماسک و دست‌کش از جمله معضلاتی است که این روزها دائم به گوشمان می‌خورد و آن‌ها را در اخبار می‌خوانیم. با این وجود هیچ توجه ویژه‌ای از جانب نهادهای دولتی و شرکت‌های پیمانکاری شهرداری برای تامین اقلام بهداشتی مورد نیاز پاکبانان نشده است و این موضوع علاوه بر اینکه پاکبانان را به یکی از اقشار آسیب‌پذیر در برابر کرونا تبدیل کرده است نشان دهنده این موضوع است که دولت هنوز نتوانسته بحران عدم وجود لوازم بهداشتی مدیریت کند.

این روزها در ساعات پایانی شب تمام شهرها توسط عوامل شهرداری و آنش‌نشانی گندزدایی می‌شوند. این در حالی است که پاکبانان بدون لوازم ویژه و در مواردی فقط با یک ماسک ساده در خیابان‌ها حضور دارند که ممکن است بعد از مدتی بر روی دستگاه‌های تنفسی آن‌ها تاثیر منفی گذاشته و باعث بروز بیماری‌های تنفسی شود.

اما این تنها پاکبانان نیستند که به واسطه شغلشان در معرض آلودگی قرار دارند. رانندگان تاکسی نیز به دلیل شیوع کرونا و کمبود مسافر و کاهش تردد در شهر مشکلات معیشتی خود را دارند. علاوه بر آن ارتباط آن‌ها با مردم و رد و بدل کردن پول می‌تواند به راحتی ویروس را به آن‌ها منتقل کند و از طرفی اگر دست از کار بکشند با مشکلات معیشتی روبرو می‌شوند. 

کرونا درحالی گیلان را به یکی از کانون‌های بحران بدل کرده است که پیک‌های موتوری (مشاغلی که به دلیل بسته شدن بسیاری از فروشگاه‌های بزرگ از جمله رستوران‌ها و کتاب‌فروشی‌ها که در حجم وسیعی هزینه می‌کنند تا تراز مالی آن‌ها بر هم‌ نریزد) باید به فعالیت خود ادامه دهند و با تامین نیازهای مردم زمینه را برای عدم حضور غیرضروری شهروندان در شهر آماده کنند.

اما در شیوع کرونا هم می‌توان مشکلات اختلاف طبقاتی را در جامعه ردیابی کرد. خطر ابتلای دوره‌گرد‌ها و بی خانمانان که عمدتا در خیابان‌ها حضور دارند و در تماس مستقیم با آلودگی هستند نه تنها می‌تواند آن‌ها را به انواع بیماری‌ها مبتلا کند بلکه حتی می‌تواند زمینه‌ساز شیوع این بیماری به سایر افراد جامعه نیز باشد. به همین دلیل شایسته است که شهرداری رشت هرچه سریع‌تر نسبت به ساماندهی آن‌ها اقدام کند.

به هر حال باید ماند و دید که روند قرنطینه مردم در خانه‌هاشان تا کی به طول خواهد انجامید و دولت آیا باز هم بر آتش اشتباهات گذشته‌اش می‌دمد و یا با ورود سازمان جهانی بهداشت به ایران و کمک به ساختار نظام‌ پزشکی کشور می‌تواند مشکلات را حل و یا حداقل انتظار مردم را برآورده کند. انتظار می‌رود که مجموعه دولت و مشخصا وزارت بهداشت هرچه بیشتر بیماری کرونا را کنترل کنند و به تمام اقشار جامعه همچون مسئولین خود نگاه کند و علاوه بر پیش‌بینی و ارائه راحل برای مشکلات مالی که در آینده‌ای نزدیک گریبان‌گیر مردم خواهد شد، به وضعیت کنونی زندگی مردم نیز رسیدگی و از بروز بحران‌های اجتماعی دیگر جلوگیری کند.

انتشار یادداشت در کلانشهر به معنای تایید محتوی آن نیست و جهت اطلاع‌رسانی به مخاطبان منتشر می‌شود.