کلانشهر _ سوگند حسین‌پور: عید امسال متفاوت از عید سال‌های گذشته و نمونه‌ی بارز ضرب‌المثل دوری ‌و دوستی‌ست. اگر چه از قدیم گفته‌اند سالی که نکوست از بهارش پیداست اما همچنان امیدواریم که سال جدید روی خوش‌تری به ما بازماندگان ۹۸ نشان دهد.

گرچه این ویروس اهل شرق دور این عید را به کام همه تلخ کرده‌ است اما عده‌ای با سماجت سعی در فرار از این ناکامی دارند و با این باور که «مرگ تنها برای هم‌سایه‌ است» به رویه عادی زندگی خود ادامه می‌دهند. این بحران با تمام زیان‌هایی که داشته این واقعیت را آشکار کرده است که درجه فراست در بعضی افراد به طرز هولناکی زیر خط استاندار جهانی‌ست، به‌گونه‌ای که تابع آن به بی‌خردی میل می‌کند و افراد از گروه‌های حقیقی و حقوقی، مسئول و غیر مسئول، متملک و غیرمتملک را شامل می‌شود.

با وجود هشدارهای متعدد همچنان بازار‌های شب عید برقرارند و در حالی که در خانه ماندن از همه تریبون‌های رسمی و غیررسمی اعلام می‌شود گویی بعضی‌ها خود را برای دید و بازدید های نوروزی آماده می‌کنند. دولت هم در این میان به انتظار یک «شنبه» عادی است.

درشرایط کنونی مسافرت‌های غیر ضروری مسئله‌‌ای است که باید به جد با آن برخورد شود اما در کمال حیرت شاهد سیل عظیمی از مسافران به استان‌هایی هستیم که وضعیت قرمز اعلام کرده‌اند و همچنان از استان‌های رتبه‌دار در این بحران شمرده می‌شوند. عده‌ای که در این شرایط بدون توجه به هشدارها چمدان بسته و عازم سفر می‌شوند علاوه بر نشان دادن اشتیاق فراوان خود به دیار باقی این نکته را یادآوری می‌کنند که تنها درخواست کردن و هشداردادن برای عده‌ای از افراد جامعه کارساز نیست. در این شرایط تنها با سیاست‌های قهری می‌توان از این امر جلوگیری کرد اما شاهد این هستیم که دولت چشم‌های خود را بر این جریان بسته و اگر هم‌چنان به خواب زمستانی خود ادامه دهد و با توجه به کمبود خدمات درمانی و بهداشتی باید منتظر موج جدید شیوع در ماه فروردین باشیم.

با وجود در‌خواستهای مسئولین بهداشت برای محدود کردن مشاغل و ترددهای غیر ضروری و بستن مراکز خرید برخی مسئولین معتقدند که نباید در دل مردم ترس ایجاد کرد و همچنان با بی‌تفاوتی نسبت به این موضوع مواجه هستیم.‌ اما شاید ترس در این جریان نه تنها نکوهیده نباشد بلکه برای نجات جان مردم لازم و ضروری هم باشد.

زمانی که شاهد عکس‌العمل جدی دولت نسبت به این بحران نیستیم و همچنان این امر توسط مراجع ذی‌ربط جدی گرفته نمی‌شود نشان از این واقعیت دارد که دولت از مردم حمایت نمی‌کند. همان‌طور که پیش از این در حیطه‌های مختلف شاهد بودیم، اکنون نیز هرکس مسئول زنده ماندن خود است حتی اگر این ویروس به دلیل عدم مدیریت بحران صحیح توسط مسئولین به درجه‌ای از شیوع برسد که از مسئولیت فردی خارج شود.

اگرچه این بحران ماهیتی «فورس ماژوری» دارد اما با برخورد صحیح، حداقل می‌توان سرعت شیوع و گسترش آن را کاهش داد. امری که با کمبود‌های درمانی حاضر به شدت شایسته توجه است و در غفلت دستگاه‌های تصمیم‌گیر، همدلی و همراهی مردم را طلب می‌کند.

انتشار یادداشت در کلانشهر به معنی تایید محتوی آن نیست و جهت آگاهی مخاطبان منتشر می‌شود.