کلانشهر: روزنامه رسالت با صفحه‌ یک خلاقانه‌ای به استقبال موضوع سالخوردکی و جامعه پیر در ایران پرداخته است. در قسمتی از این گزارش آمده: تأکید براین مسئله از این نظر اهمیت دارد که جمعیت همواره از مهم ترین
ارکان جوامع انسانی و اساس شکل گیری تمدن ها است.اقتدار اقوام و ثبات کشورها عالوه بر بزرگی سرزمین و امکانات تحت اختیارشان، با تعداد نفوس آن ها نیز ارزیابی می شود. جوامع پر جمعیت عموما موفق به حفظ استقلال خود هستند و تمدن های بزرگ و پایدار متعلق به ملت های بزرگ و توانمند است. جمعیت از عوامل مختلفی نظیر عوامل تاریخی، جغرافیایی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی تأثیر
می پذیرد؛ هرچند تغییراتش کند و نامحسوس است اما تعیین کننده سرنوشت جوامع است. همین امر سبب شده که حا کمان و سیاستمداران عموما نسبت به تغییرات جمعیت شان بی تفاوت نباشند. از نگاه سیستمی باید توجه داشته باشیم که ساختار کلی جمعیت همانند یک اندام واره است که باید بین تمام بخش های آن نوعی تعادل پویا و تجدید شونده برقرار باشد و نمی توان یک وضعیت جمعیتی ثابت و مفروضی را به عنوان یک وضعیت مطلوب در نظر گرفت زیرا تغییرات جمعیتی علاوه بر اینکه از عوامل جمعیتی ناشی می شود از بسیاری از عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که به مرور زمان در مسیر تحول کشورها ر خ می‌دهد؛ تأثیر می پذیرد. با این مقدمه باید مطابق مطالعات انجام شده، به چند نکته اشاره کرد، اول اینکه نرخ باروری ایران از حدود ۴/۶ فرزند در اوایل دهه ۶۰ شمسی به کمتر از ۸.۱ فرزند در سال های اخیر رسیده یعنی کمتر از حد جانشینی نسل، درحالی که نباید این عدد از ۱.۲ کمتر باشد. نر خ باروری در جهان بیش از ۵/۲ و در ایران کمتر از ۲ و کمتر از حد جایگزینی عنوان می‌شود. دوم اینکه »در حال حاضر جمعیت ایران به سرعت در حال انتقال سنی است و در اثر کاهش باروری و افزایش امید زندگی به طور روزافزون به جمعیت میان سال و سالخوردگی افزوده و از جمعیت نوجوان و جوان کاسته می‌شود. نتایج پیش بینی جمعیت کشور توسط سازمان ملل با روند رشد متوسط نشان می‌دهد در سال ۲۰۴۵ حدود ۷۰ درصد از جمعیت کشور در گروه های سنی ۱۵ تا ۶۴ ساله، ۱۴ درصد در گروه های سنی بالای ۶۵ سال و بقیه در گروه های سنی زیر ۱۵ سال قرار خواهند گرفت و میانگین سنی
به حدود ۳۹ سال افزایش خواهد یافت. بررسی ها نشان می‌دهد در سال ۱۳۷۵ شاخص کلی سال خوردگی جمعیت کشور حدود ۴.۲۲ درصد بوده است. بر اساس نتایج اولیه سرشماری سال ۱۳۸۵، به حدود ۲۹ درصد رسیده و این به آن معنا
است که در سال ۱۳۸۵، در مقابل هر ۱۰۰ نفر جمعیت زیر ۱۵ سال، حدود ۲۹ نفر جمعیت بالای ۶۰ سال در کشور زندگی می‌کنند. این شاخص در سال ۲۰۵۰ به ۱۴۵ نفر جمعیت سالخوردگی در مقابل هر ۱۰۰ نفر جمعیت زیر ۱۵ سال خواهد رسید. بنابراین جمعیت سالخوردگی ایران تا سال ۲۰۵۰ حدودا پنج برابر خواهد شد.  «اما همان طور که پیش تر اشاره شد، کشور با بحران تازه ای به نام کرونا روبه روست که این
مسئله هم می‌تواند جمعیت را تحت تأثیر قرار دهد. به تازگی در گزارشی به این موضوع پرداختیم که در شرایط حال حاضر، پس از شیوع ویروس، ورای تردیدها، تجزیه و تحلیل آمارهای رسمی و شمار قربانیان، برخی بر رابطه معنادار میان کرونا و تحوالت جمعیتی تأ کید کرده و با اظهار به اینکه در صورت تداوم وضع فعلی، رشد جمعیت ایران در سال ۱۴۲۵ به صفر خواهد رسید، ابراز کرده اند، این ویروس بر رشد جمعیت اثر منفی می گذارد و حتی ما را زودتر به نقطه بحران نزدیک می سازد یا میزان زادوولد را به طرز فزاینده ای کاهش می دهد.