کلانشهر _ کیارش اخوان: با قلبی امیدوار و کولهباری از غیرت آماده بودند تا در گرمای خوزستان، طوفان به پا کنند. برای بردن رفته بودند، اما درهای ورزشگاه به روی هوادارهایشان باز نبود، غیرت و تعصبشان اجازه نداد که بی حضور هوادار و نادیده گرفتن عشق آنها به تیم شهرشان بازی کنند؛ بازی را به تعویق انداختند تا شاهد تشویق دلگرمی بخش تیفوسی ها باشند، در زمین دویدند تا افتخارآفرین باشند اما ای کاش اسیر بی عدالتی نمیشدند.
داماشی ها بعد از طی هزار کیلومتر راه به اهواز رسیدند، هوای خوزستان بس ناجوانمردانه گرم بود. تمام دلگرمی بازیکنان به آن سیصد نفری بود که برای تشویق و از روی عرق و تعصب خودشان را به ورزشگاه فولاد آرنا رساندند. مطابق قانون لاجوردیپوش ها می توانستند نیمی از صندلی های ورزشگاه را در اختیار داشته باشند حتی اگر تماشاچی نداشته باشند اما از حق خود گذشتند و تنها به هزار صندلی ورزشگاه سی هزار نفری فولاد آرنا رضایت دادند. سیصد هوادار امیدواری که از شب قبل به عشق داماش به اهواز آمده بودند اما به خوبی از آن ها میزبانی نشد و در همان بدو ورود با درهای بسته و جایگاههایی که از آن ها غصب شده بود روبهرو شدند. هواداران از مالک باشگاه درخواست کردند که به احترام هواداری و مسافت طولانی طی شده، بازیکنان بدون ورود تماشاگران داماش بازی را شروع نکنند، چرا که اعتقاد داشتند فدراسیونی ها حقوق یک تیم شهرستانی را نادیده گرفتند و بی عدالتی خاطرشان را مکدر کرد. نظر به احترام هواداران داماش، اسماعیل حاجیپور درخواست هواداران تیماش را به گوش مسئولان برگزاری بازی رساند و به آن ها اطلاع داد که بازی بدون حضور مشوقان داماش ممکن نیست. از این رو بازی دو ساعت و بیست دقیقه به تعویق افتاد. پافشاری در احقاق حقوق تیم و احترام به قدمهای تماشاچیان از زیباترین جلوههای بازی جام حذفی پرسپولیس و داماش بود که در آن نقش پررنگ و اتخاذ تدبیری مصرانه از سوی سکاندار کشتی داماش، اسماعیل حاجیپور به چشم خورد. حاجیپور با چنین کاری توانست غرور رشتی ها را به رخ همگان بکشد.
اما در داخل زمین بازیکنان به عشق قهرمانی با روحیهای امیدوارانه بارها و بارها از رختکن به زمین آمدند و گرم کردند و منتظر بودند تا فدراسیونی ها اجازه ورود همشهری هایشان را صادر کنند تا نمایشی از شور و امیدواری و غیرت را در خوزستان ثبت کنند. آن ها جلوی رقیب پا پس نکشیدند و تا ثانیه آخر با روحیه جنگیدند و هیچ چیز و هیچ کس اراده محکم آن ها را در هم نشکست. بازی آن ها حرفهای و درخور رقیب پرمدعایی همچون پرسپولیس بود.
تیفوسی ها غرورشان را باز پس می گیرند. سر خم کردن در مرام داماشی ها نیست. اگرچه نتیجه بازی را واگذار کردند اما وجدانشان را به ناداوری نباختند. هر زمانی که پا به توپ شوند طوفان به پا میکنند میدانند که قلب هوادارهایشان برایشان میتپد حتی اگر محروم از داشتن صندلی و جایگاه در ورزشگاه باشند. مهم نیست که کران تا کران ورزشگاه را پرچم قرمز پر کرده باشد، پرچم لاجوردی همیشه پررنگتر و چشمگیرتر، شور و شوق خود را به تصویر میکشد. هیچ سوت و پرچم و رای ناحقی نمی تواند جلوی وحدت و تحقق رویای مشترک این تیم را بگیرد، داماش شناسنامه فوتبال گیلان است، داماش همیشه زنده است و تا پای جان از هویت خود دفاع میکند، برای احقاق حقش اعتراض میکند، برای برد تلاش میکند، برای غرورش میجنگد و بالاخره روزی هم میرسد که همهی این تلاش ها و دست و پا زدن ها و مردود شمرده شدن گل سالم جلوی چشمان با غیرت بازیکنان و هواداران جایش را به عدالت بدهد و نگرانی را از چشمان هوادار کنار بزند. عزت و عزتمندی برای کسانی است که هیچ گاه ناامید نمیشوند وآهسته و پیوسته به راهی که ایمان دارند درست است ادامه میدهند. با دست خالی هم میتوان کارهای بزرگ کرد حتی اگر زمین و زمان جلوی ما بایستند ما بر میگردیم و با خود زمزمه میکنیم: «سیصد گل سرخ یک گل نصرانی / ما را ز سر بریده میترسانی؟
ما گر ز سر بریده میترسیدیم / در محفل عاشقان نمیرقصیدیم»
نظر شما:
سه مدعی باهم بازی نخواهند کرد/ملوان میزبان سایپا شد
تیم سردار جنگل قهرمان مناظرات دانشجویی شد
۱۶ تیم نهایی جام حذفی مشخص شدند