درنا‌ها مانند قو‌ها پرندگانی تک همسری هستند. "امید" هم پس از حادثه تلخی که در منطقه ازباران فریدونکار درسال ۱۳۸۶ اتفاق افتاد و جفتش "آرزو" را در یک شب طوفانی در دامگاه شکارچیان غیرقانونی از دست داد همچنان با وجود از دست دادن همسرش برای سیزدهمین سال پیاپی برای زمستان گذرانی درتالاب‌های مازندران مسیر ۵ هزارکیلومتری را به تنهایی طی کرده و تا نیمه اول اسفند در منطقه مهمان است.

جمعیت این دسته از درنا‌ها از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۹۳۰ به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده ‌است. از سال ۱۳۸۵ امید آخرین بازمانده‌ی جمعیت غربی درنا‌های سیبری به تنهایی به ایران می‌آید. قد امید ۱۶۰ سانتی‌متر است. نسل درنای سفید از میان ۱۵ گونه درنای موجود، در حال انقراض است.

بعد از کشته شدن درنای «آرزو» دو محیط بان به صورت شبانه روزی از امید نگهبانی می‌کنند تا تنها باقیمانده درنای سیبری به تاریخ نپیوندد.

درنا درهر بارداری دوتخم می‌گذارد و جوجه اول که سر از تخم برداشت درنا تخم دیگر را رها می‌کند. از جمله عوامل اصلی انقراض این درنا‌ها، تَک همسری بودن است. آن‌ها به شدت وفادار به جفت خود هستند و تا پایان عمردر کنار همسر خود به سر می‌برند و بعد از جفت خود جفتی دیگر اختیار نمی‌کنند.