طبیعتا نامگذاری خیابانی به نام یک پرستار جوان و فداکار کاری نیک و پسندیده است اما عجیب آنکه مدیران پرتعداد تصمیم گیر ماجرا، یکی از مهشورترین خیابان‌های نیم قرن اخیر در رشت یعنی «پورسینا» را به نام نرجس خانعلی‌زاده ثبت کرده‌اند.

اینکه با وجود تجربیات ناموفق تغییر نام خیابان‌ها در ایران و رشت همچنان عده‌ای اصرار دارند تا فقط کاری انجام داده باشند عجیب است.بارها مشاهده شده است که این تغییر نامها فقط روی کاغذ باقی مانده و اکثریت مردم خیابانها را به نامهای پیشین خود می‌خوانند. مانند بیستون رشت،میدان شهرداری،میدان توشیبا و....

بعید است که رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان که در مراسم رونمایی نام جدید خیابان قدیمی رشت حاضر بود تا رئیس شورا و دیگر مسئولان ندانند که برای عامه مردم نام خیابان پورسینا تغییر نخواهد کرد. اما خب،آنها باری به هر جهت کاری را انجام داده و در رزومه خود ثبت کرده‌اند. حداقلی‌ترین کاری که می‌توانستند در این ارتباط انجام دهند دست کم گذری کمتر مشهور و بدون سابقه تاریخی برای ساکنان شهر و استان را انتخاب می‌کردند تا نام نرجسِ فداکار به مکان جدید هویت بدهد.

البته ممکن است یک دلیل دیگر هم برای این انتخاب وجود داشته باشد؛ در رشت آنقدر دیر به دیر معبر، خیابان، گذر و میدان جدید احداث می‌شود که اگر مسئولان قرار است منتظر باشند تا پس از تأسیس یک گذر جدید نامگذاری‌های از این دست انجام دهند دست کم باید یکی دو دهه‌ای منتظر بمانند.