پژوهشگران انجمن علوم و اعصاب امریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا و کاهش شنوایی ناشی از پیری تاثیر متفاوتی بر پردازش صدا در مغز دارند. آن‌ها پیشنهاد داده‌اند که هر نوع از این نقص در شنوایی باید درمان خاص خود را داشته باشند.

به گزارش پایگاه خبری کلانشهر و به نقل از ایسنا، طی هفته اخیر خبری منتشر شد که در آن گفته شده بود دانشمندان دانشکده پزشکی "دانشگاه هاروارد" و "بیمارستان کودکان بوستون" موفق به توسعه ابزار ویرایش ژن شده‌اند که مانع از ناشنوایی در موش‌ها شده است؛ اما طی این مطالعه جدید پژوهشگران انجمن علوم و اعصاب امریکا ادعا کرده‌اند دو عامل سن و صدا تأثیر متفاوتی بر فرایند پردازش صدا در مغز دارند که می‌بایست برای هر کدام از آن‌ها درمان‌های ویژه‌ای توسعه داده شوند.

آنها دریافتند ناشنوایی ناشی از سن و ناشنوایی ناشی از سر و صدا دو نوع متفاوت است که هر کدام باید درمان خاصی داشته باشد.

طی این مطالعه که به رهبری "مایکل هینز" (Michael Heinz) و "کنث هنری" (Kenneth Henry) انجام شد، آن‌ها آزمایشاتی برای درک تأثیر صدا و سن بر ناشنوایی یک گونه از موش‌ها به نام "چینچیلا" (chinchilla) مبتلا به ناشنوایی ناشی از سر و صدا انجام دادند.

پژوهشگران دریافتند چینچیلاهای مبتلا به ناشنوایی ناشی از سر و صدا به دلیل آسیب شدیدی که به اعصاب شنوایی آن‌ها وارد شده، حساسیت خود را نسبت به صدا از دست داده‌اند و چینچیلاهای مبتلا به ناشنوایی خفیف ناشی از سرو صدا که سن آنها بالا رفته بود نیز در پردازش صوتی مشکل داشتند.

پژوهشگران افزودند: پزشکان می‌بایست تفاوت این دو نوع ناشنوایی را از هم تشخیص داده و درمان‌های متفاوتی را بر هر کدام اعمال کنند.

یافته‌های این مطالعه در مجله" JNeurosci" منتشر شد.