روز جهانی چای امسال با شعار «یک فنجان چای همه را گرد هم می‌آورد» بر نقش مهم کشاورزان خُرده پا در تولید این محصول تأکید دارد. بیش از ۶۰ درصد تولید چای در جهان که ارزشی برابر با ۱۸ میلیارد دلار دارد حاصل دسترنج این گروه از کشاورزان است. در کشور ما نیز بیش از ۷۰ درصد تولید چای مربوط به این طبقه از کشاورزان است.
چای محصولی است که با تلاش محمد میرزا کاشف‌السلطنه وارد ایران و در دو استان گیلان و مازندران کشت شد.
در سراسر جهان، چای بعد از آب دومین نوشیدنی محبوب به حساب می‌آید.

وسعت باغات چای در گیلان بعد از تغییر کاربری‌های فراوان طی دهه‌های گذشته از ۳۵ هزار هکتار به ۱۸ هزار هکتار رسیده است.
بیش از ۵۰ هزار خانوار چایکار گیلانی همزمان با آغاز برداشت برگ سبز در اردیبهشت ماه در باغات چای مشغول کار می‌شوند. آن‌ها معمولاً طی سه چین بهار، تابستان و پاییز برگ سبز‌ها را می‌چینند. طبق آمار سال گذشته، حدود ۱۳۵ هزار تُن برگ سبز چای در باغات گیلان و مازندران تولید شد که از این میزان سهم دو شهر تنکابن و عباس آباد مازندران سه هزار و ۱۸۰ تن برگ سبز چای بود. از ۱۳۵هزار تن برگ سبز چای حدود ۳۰ هزار تُن چای خشک به دست می‌آید.

به طور میانگین به ازای هر پنج کیلوگرم برگ سبز، یک کیلوگرم چای خشک به دست می‌آید. قیمت چای درجه یک تعیین شده توسط دولت در سال ۱۴۰۲، ۱۳ هزار و ۹۰ تومان و برگ سبز درجه ۲با قیمت ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان از کشاورزان خریداری می‌شود.

با توجه به نقش انکار نشدنی چای در زندگی روزمره مردم ایران و بویژه گیلان این انتظار وجود دارد که با حمایت از چایکاران استان از افزایش تغییر کاربری ها جلوگیری شود. 

در حال حاضر برداشت چای بویژه در ارتفاعات و مناطق جنگلی شرق و غرب گیلان برای بسیاری از چایکاران خرده پا صرفه‌ی اقتصادی ندارد و آنها به دلیل علاقه و حفظ میراث خانوادگی باغات چای را رها نکرده‌اند. چون شمار زیادی از آنها ناچارند به جز هزینه کارگری، برای حمل و نقل برگ سبز چیده شده و رساندن آن به کارخانه چای ارقام زیادی متقبل شوند.

با توجه به سن بالای اکثر کشاورزان گیلان، می توان پیش بینی کرد در صورت عدم توجیه اقتصادی برداشت چای، در آینده کشاورزان جوان حاضر به انجام کار با شرایط کنونی نخواهند بود؛ در نتیجه شاهد رها شدن باغات بسیاری در گیلان خواهیم بود.